[1215] ὑπό-δικος, verklagt, schuldig, τινός, Aesch. Eum. 252 ὑπόδικος ϑέλει γενέσϑαι χερῶν, er will sich Recht sprechen lassen; dem ὑπεύϑυνος entsprechend, Andoc. 4, 31; Lys. 10, 9; τῆς κακώσεως Is. 8, 33; ψευδομαρτυριῶν ὑπόδικον ποιεῖν τινα Dem. 29, 16; τῆς ἐγγύης 33, 29; ὑπόδικος τῷ παϑόντι ἔστω 2, 10 im Gesetz; τῶν διπλασίων ὑπόδικος ἔστω τῷ βλαφϑέντι Plat. Legg. VIII, 846 b; ὑπόδικος ἀσεβείας γενέσϑω τῷ ἐϑέλοντι 868 d, u. sonst, wie Sp., z. B. Luc. Phalar. 2, 13.