cirra , s. cirrus /.
Cirrha , ae, f. (Κίῤῥα), ... ... 5, 137. – Dav. Cirrhaeus , a, um (Κιῤῥαιος), cirrhäisch, Plin., poet. = apollisch od. ...
ir-rādo , rāsus, ere (in u. rado), hineinschaben, Cato r. r. 157, 7 u. 8.
ir-radio , āre (in u. radio ... ... . – II) intr. strahlen, coeperat interea post tristia sabbata felix irradiare dies, brach an, Sedul. 5, 316: non unā infusione (Färbung) velleris statim pretiosus sucus irradiat, Ambros. apol. David 8. § 45.
1. irrāsus , a, um (in u. rado), I) ungeglättet, clava, Sil. 8, 585. – II) ungeschoren, cum capite irraso, Plaut. rud. 1303.
irratio , ōnis, f. (in u. ratio), die Unvernunft, Tert. adv. Prax. 15.
2. irrāsus , a, um, s. ir-rādo.
cirrātus , a, um (cirrus), I) kraushaarig, umlockt ... ... . 9, 29, 7: caepa cirrata, haariger Zwiebelkopf, Petr. 58, 2: pueri nigri, Angustin ... ... 2 .: feminae, Amm. 14, 6, 20. – subst., cirrātī, ōrum, m., Lockenköpfe (v. ...
irraucus , a, um (in u. raucus), heißer, Plin. Val. 1, 2.
ir-raucēsco , rausī, ere (in u. raucus), heißer werden, Cic. de or. 1, 259.
ir-ratiōnālis , e (in u. rationalis), I) unvernünftig, Cels., Sen. u.a.: Ggstz. rationalis, Diom. 420, 11 u. 13. Mart. Cap. 4. § 349. – II) ohne Anwendung der Vernunft ausgeführt, ...
irratiōnābilis , e, Adi. m. Compar. (in ... ... Spät. – subst., irratiōnābilia, ium, n., unvernünftige Wesen, Lact. 2, 2 ... ... zB. Cels. prooem. p. 7, 1 D.) muß dafür irrationalis gelesen werden; s. Spalding Quint. ...
irratiōnāliter , Adv. (irrationalis), unvernünftig, Tert. adv. Marc. 2, 6 u.a.
irratiōnābiliter , Adv. (irrationabilis), unvernünftig, Charis. 57, 4. Prisc. 1, 42. Tert. de paenit. 1. Amm. 19, 10, 1. Cael. Aur. de morb. acut. 2, 37, 199.
irratiōnābilitās , ātis, f. (irrationabilis), die Unvernunft, Ps. Apul. Ascl. 26 in. u. Eccl.
aurōro , āre (aurora), wie das Morgenrot strahlen = feuerrot glänzen, Varr. sat. Men. 121 B. Vgl. Gloss. Vat. in Class. auct. 8, 56: ›aurorare, illuminare, clarificare, irradiare‹.
in-claudibilis (in u. claudo), unschließbar, irrational, Placid. gloss. V, 26, 14.
ratiōnābiliter , Adv. (rationabilis), vernunftgemäß, vernünftig (Ggstz. irrationabiliter), Macr. somn. Scip. 2, 11, 17. Ps. Apul. Ascl. 16; Apul. de Plat. 1, 8. Amm. 20, 4, 8. Lact. epit. 61, ...
cirrus , ī, m., I) krauses, von Natur gelocktes Haar ... ... an den Kleidern, Phaedr. 2, 5, 13. – / Nbf. cirra, μαλλός, Auct. de idiom. gen. (IV) 576, 61 K.
alogus , a, um (ἄλογος), I ... ... Steup de Prob. gramm. p. 85). – II) insbes., irrational als. t.t.: a) der Mathem., aloga linea, ...
Buchempfehlung
Die zentralen Themen des zwischen 1842 und 1861 entstandenen Erzählzyklus sind auf anschauliche Konstellationen zugespitze Konflikte in der idyllischen Harmonie des einfachen Landlebens. Auerbachs Dorfgeschichten sind schon bei Erscheinen ein großer Erfolg und finden zahlreiche Nachahmungen.
640 Seiten, 29.80 Euro