validitās , ātis, f. (validus), die Stärke, Ps. Apul ... ... Ascl. 33: virilis, Ambros. de Abrah. 2, 11. no. 84: validitas parietum, Heges. 5, 42, 3.
lūdiārius , a, um (ludius), zu den Schauspielen gehörig, venatio, Tierhetze im Zirkus, Treb. Poll. Gallien. 3, 7.
palūdifer , fera, ferum (2. palus u. fero), jumpfig machend, aquae, Anthol. Lat. 762, 42 (233, 42).
calliditās , ātis, f. (callidus), die Eigenschaft des ... ... et operta et inveterata (abgefeimte) calliditas, Sen.: illi, quos ignavia aut prava calliditas armis abstinuit, Sall. fr. – v. der Kriegslist, ... ... 137. – Plur., Syri calliditates, Schelmereien, Praktiken, Ter. heaut. 887: omnes fallacias et ...
lūdibundus , a, um (ludo), I) sich dem ... ... v. Lebl., oculi ludibundi atque illecebrae voluptatisque pleni, Gell. 3, 5, 2. – II) ... ... ., nur spielend, unvermerkt u. ohne Gefahr, ludibundus conficio od. efficio ...
hypolydios , a, um (ὑπολύδιος), unterlydisch, Name eines Akkords in dem ältesten griech. Tonsystem, Censor. fr. 12, 2. Boëth. inst. music. p. 342, 13 Fr.
stoliditās , ātis, f. (stolidus), die Tölpelhaftigkeit, Albernheit, Dummdreistigkeit, quaedam st. barbarica, Flor. 3, 3, 12: stoliditatem fingere (v. Brutus), Schol. Iuven. 4, 102.
dēlūdifico , āvī, āre (deludo u. facio), jmd. zum besten haben, foppen, deludificavit me illic homo indignis modis, Plaut. rud. 147.
palūdicola , ae, c. (2. palus u. colo), in (an) Sümpfen wohnend, Sidon. epist. 4, 1, 4 u. 7, 17, 2 v. 19.
palūdigena , ae, c. (palus u. geno = gigno), im Sumpfe entstanden, papyrus, Anthol. Lat. 94, 1 (1118), 1.
lūdibriōsē , Adv. (ludibriosus), zum Spotte, Amm. 26, 6, 16 u. Eccl.
antelūdium , ī, n. (ante u. ludo), das Vorspiel, Apul. met. 11, 8.
... im Schauspiele auftreten, Suet.: ludicra scaenae spectacula, Sen.: spectaculum ludicrum edere, Curt.: ludicrum in modum, nach Art der Schauspieler, ... ... Isthmiorum, Liv. u. Curt.: ludicrum circense edere, Tac.: coronae ludicro quaesitae od. bl. coronae ludicrae, in öffentl. Spielen ...
lūdificātio , ōnis, f. (ludifico), das Zumbestenhaben, Foppen, ... ... die Fopperei, Neckerei, Verspottung, ignari ludificationis, Liv.: ludif. hostis, Liv.: ea ludif. veri, Liv.: cum omni morā, ludificatione, calumniā senatus auctoritas ...
lūdibriōsus , a, um (ludibrium), voller Spott, spöttisch, lächerlich, probra, Gell.: auspicia, Amm.: vestis, Augustin. – neutr. pl. subst., duo haec ludibriosa, lächerliche Kleinigkeiten, Amm. 17, 11, 4.
Tauriī lūdī , ōrum, m., ein Fest in Rom zu Ehren der unterirdischen Götter, Varro LL. 5, 154. Liv. 39, 22, 1. Vgl. Fest. 321 (b), 15. Serv. Verg. Aen. 2, 140.
suāvilūdius , iī, m. (suavis u. ludus), sich an Schauspielen ergötzend, der Schauspielliebhaber, Tert. de spect. 20 u. de cor. 6.
lūdificātus , ūs, m. (ludifico), das Gefoppe, Gespött, alqm sibi habere ludificatui, zum Gespötte haben, Plaut. Poen. 1281.
squāliditās , ātis, f. (squalidus), der Schmutz; bildl. = das Dunkel, die Unklarheit, Amm. 26, 5, 15.
palūdivagus , a, um (2. palus u. vagus), an od. in Sümpfen umherschweifend, Avien. descr. orb. 312.
Buchempfehlung
Ein lange zurückliegender Jagdunfall, zwei Brüder und eine verheiratete Frau irgendwo an der skandinavischen Nordseeküste. Aus diesen Zutaten entwirft Adolf Müllner einen Enthüllungsprozess, der ein Verbrechen aufklärt und am selben Tag sühnt. "Die Schuld", 1813 am Wiener Burgtheater uraufgeführt, war der große Durchbruch des Autors und verhalf schließlich dem ganzen Genre der Schicksalstragödie zu ungeheurer Popularität.
98 Seiten, 6.80 Euro