rōsio , ōnis, f. (rodo), das Nagen, Fressen, Reißen, ... ... u. 175 a. Gargil. Mart. cur. boum § 17: inflationes rosionesque praecordiorum, Plin. 23, 43.
fossio , ōnis, f. (fodio), I) das ... ... 2, 25. Col. 4, 14, 2 u.a.: Plur., fossiones agri, Cic. de sen ... ... 5, 30. – b) das Graben = Ausgraben, fossio puteorum u. Plur. fossiones puteorum, Vitr. 8, 6 (7), 12. – II ...
ērōsio , ōnis, f. (erodo), das Zerfressen werden, der Krebs, im Plur., genarum erosiones, Plin. 23, 70.
effossio , ōnis, f. (effodio), a) die Ausgrabung, Plur., Cod. Theod. 10, 19, 10. – übtr., die Zerstörung, Augustin. c. duas epp. Pelag. 4, 6, 15. – b) insbes ...
explōsio , ōnis, f. (explodo), das Ausklatschen, Auspochen, ludorum explosiones, Cael. in Cic. ep. 8, 11, 4.
īnfossio , ōnis, f. (infodio), das Eingraben, Pallad. 3, 16.
symposion u. -posium , iī, n. (συμπόσιον), das Gastmahl, Alexandreae symposia obire, Apul. apol. 57. – Titel einer Schrift des Plato, Nep. Alc. 2, 2. ...
suffossio , ōnis, f. (suffodio), das Untergraben, Unterwühlen, ... ... bei Vitr. 1, 5, 5 Rose (Schneider suffossores): cum ipsum solum suffossionibus et cuniculis tremeret, Sen. ep. 49, 8.
supplōsio , ōnis, f. (supplodo), das Aufstampfen, pedis, Cic ... ... u.a. Quint. 10, 7, 26 u.a.: pedis dexteri rara supplosio, Cornif. rhet. 3, 27: pedis nulla supplosio, Cic. Brut. 278.
perfossio , ōnis, f. (perfodio), das Durchbrechen der Wand, der Einbruch, Itala exod. 22, 2.
retrōsior , s. retrōrsus, a, um.
aposiōpēsis , is, Akk. in, Abl. i, f. (ἀποσιώπησις), das Abbrechen mitten in der Rede (rein lat. reticentia), eine rhet. Fig., Serv. Verg. Aen ...
circumfossio , ōnis, f. (circumfodio), das Umgraben, Augustin. serm. 72, 3.
ēbriōsus , a, um (ebrius), dem Trunke ergeben, der Trunkenbold, Cic. u.a. – Compar., in his libidinosior Anacreon an ebriosior vixerit, Sen. ep. 88, 33: ebriosa (saftreiche) acina ebriosioris (Postumiae), Catull. 27, 4.
pilōsus , a, um (2. pilus), behaart, haarig ... ... gemachtes), Corp. inscr. Lat. 8, 4508: homo, Vulg.: pilosiora folia, Plin.: ursis asperior pilosiorque, Priap. – subst., pilōsus, ī, m. (sc. homo), ...
spūmōsus , a, um (spuma), voll ... ... eig.: litora, Catull.: undae, Ov.: pulmo, Plin.: Compar., Addua spumosior, Claud. VI. cons. Hon. 458: sputa fulviora vel spumosiora, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 27, 144. – ...
strigōsus , a, um (1. striga), ... ... Pers., canis, Colum.: equus nimis st., Masur. Sabin. fr.: equi strigosiores, Liv.: (ut capra) largi sit uberis et non strigosissimi corporis, Colum. – bildl., strigosior, v. Redner, Cic. Brut. 64.
sūmptuōsus , a, um (sumptus), I) mit vielen Kosten, ... ... sumptuosa, Caes.: quod id bellum sumptuosum ac damnosum ipsis Romanis esset, Liv.: ludi sumptuosiores, Cic.: convivia sumptuosiora, Vopisc.: cena sumptuosissima, Sen. rhet.: sumptuosissimi operis, Stat. – II) ...
rōsus , ūs, m. (rodo) = rosio, Marc. Emp. 28.
rōsūra , ae, f. (rodo) = rosio, Plin. Val. 2, 28.
Buchempfehlung
Während seine Prosa längst eigenständig ist, findet C.F. Meyers lyrisches Werk erst mit dieser späten Ausgabe zu seinem eigentümlichen Stil, der den deutschen Symbolismus einleitet.
200 Seiten, 9.80 Euro