Tūscē , Adv., s. Tūscus( unter Tusci).
obtūsē (obtūnsē), Adv. m. Compar. (obtusus), ... ... ) geistig, cum hoc alii faciant obtuse, alii acute, Augustin. de doctr. Chr. 4, 5, 7: obtuse et sine ulla ratione vixerunt, Schol. Pers. 5, 61.
... exsilium abiit, in das Gebiet der Tusker, Liv. 3, 13, 8. – Sing. Femin. Tusca, ae, f., die Tuskerin, Iuven. 6, 186. – Dav.: A) Tūscus ... ... ep. 5, 6, 1 sqq. u.a. – Adv. Tūscē , tuskisch, Varro ...
... I) mit den Sinnen (Ggstz. obtuse), cernere, Lucr. 4, 807: dexteris oculis acutius cernere quam sinistris, ... ... , Cic.: acutius od. acutissime cogitare, Cic.: cum alii hoc faciant obtuse, alii acute, Augustin. doctr. Chr. 4, 5. § 7. ...
littus , oris, mit den Abgeleiteten, wie littoreus etc., s. 1. lītusetc.
Thuscus , Thuscē etc., s. Tusc...
obtūnsē , s. obtūsē.
Lōtophagī , ōrum u. ûm, m. (Λωτοφάγοι), die Lotusesser, eine der Sage nach höchst gastfreundliche Völkerschaft in Afrika, an der kleinen Syrte, Mela 1, 7, 5 (1. § ...
amplus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... amplum est, »es ist ehrenvoll«, Liv.: amplum Tuscis ratus, für die Tusker darin eine Ehre findend, Liv.: quia tibi amplum et gloriosum esse censes, ...
Hadria (Adria), ae, f. I) Stadt Italiens im Pizenischen ... ... Schol. Bern. Verg. georg. 2, 158. – II) eine von den Tuskern gegründete, später von Korinth kolonisierte reiche Handelsstadt, zwischen dem Padus u. Athesis, ...
Caelius (Coelius), a, um, I) Name eines röm. ... ... vom Aventinus gelegene cälische Hügel zu Rom, ben. nach dem Tusker Caeles Vibenna (der Sage nach Stammvater der gens Caelia), j. ...
1. propāgo , āvī, ātum, āre (pro u. pag ... ... erweitern, erhöhen, a ducentis sestertiis adusque duo sestertia (2000 S.) sūmptuscenarum propagatus est, Gell. 2, 24, 15. – D) schreibend als ...
sēstertius , a, um (semis-tertius), dritthalb, I) ... ... a trecentis sestertiis (300 S.) ad-ūsqueduo sestertia (2000 S.) sūmptuscenarum propagatus est, Gell. 2, 24, 15. – 2) übtr.: ...