... , Ter., od. ante multo, Cic.: longe ante, aliquanto ante u. ante aliquanto, paulo ante, Cic.: haud multum ... ... Ter. u. Cic.: ante ostium, ante fores, Komik.: ante urbem, Turpil. fr.: ...
antēs , ium, m. (vgl. ante, antiae), die Reihen, der Weinstöcke, Verg.: der Blumen und Pflanzen, die Rabatten, Col. poët.: auch der Soldaten, Cato fr.
anteā , Adv. ( aus ante u. dem Abl. eā), vorher, früher, vordem, vormals ... ... u.a.: m. folg. quam, zB. te antea, quam tibi etc., Cic.: non antea ausi, quam etc., Liv.
... videor, hominis natura quanto omnes anteiret animantes, Cic. – m. bl. Acc., cursus alcis ... ... im Passiv, a deterioribus honore anteiri, Sen.: abs te anteiri putant, Cic. Sull. 23. – ... ... und in nachaug. Prosa schwindet das e von ante, zB. anteat, Ov. art. am ...
ab-ante (ital. avanti, französ. avant), als Praep. m. Acc., vor etw. weg, ab. faciem, Itala levit. 19, 32: ab. eum, Itala Nahum 1, 5 oder als Adv ...
... 333. – Dav.: 1) Antēnoreus , a, um, antenorisch = patavinisch, ... ... (Sohn oder Nachkomme des Antenor), Sil.: Plur. Antēnoridae, α) Söhne des Antenor, Verg. – β) Einwohner ...
antemna (antenna), ae, f., die Segelstange ... ... Caes.: demittere partem quasi tertiam antemnas, Sall. fr.: antemnas demittere ad medium malum, Auct. b. Alex.: effugere hibernas demissā antemnā procellas, Ov.: subnectere velum antemnis, Ov.: cornua antemnarum obvertere ...
Anterōs , ōtis u. ōnis, Akk. Plur. ōtas, m. (Ἀντέρως, der Gegner des Eros), I) ... ... mit schönem, amethystartigem Farbenspiel, Plin. 37, 123 (wo Akk. Plur. anterotas).
amanter , Adv. m. Compar. u. Superl. (amans), liebevoll, liebreich, freundlich, valde hoc velim amanter diligenterque conficias, Cic.: gravius de nobis querentur et amantius, Cic.: ...
antehāc , Adv. ( aus ante u. dem Abl. hāc; altl. antidhac, ... ... Enn., Komik., Cic. u.a.: numquam antehac, Komik. – / antehac zweisilbig b. Hor. carm. 1, 37, 5.
antēris , idis, Genet. Plur. idōn, f. (ἀντηρίς), die Gegenstütze, der Strebepfeiler, Nomin. Plur. bei Vitr. 6, 11, 6: Genet. Plur. b. Vitr. ...
anthēra , ae, f. ( von ἀνθηρός, blühend), ein Arzneimittel aus Blüten, Plur. bei Plin. 24, 69 (griech. b. Cels. 6, 11 u. 13).
antenna , s antemna.
ante-pēs , pedis, m., der Vorderfuß, Cic. Arat. 452 (704).
ante-vio , āre, vorausgehen, suos, Ven. Fort. carm. 4, 26, 77.
antella , ae, f. = antilena (w.s.), Ggstz. postella = postilena (w.s.), Isid. 20, 16, 4.
antesto , s. antisto.
... absol., praefecti, qui cum omni equitatu antecesserant, Caes.: stellae tum antecedunt, tum subsequuntur, Cic.: aliquando umbra antecedit, aliquando a tergo est ... ... hanc autem non sequitur; aut si huic rei illa antecedit, huic non antecedit, früher stattfindet, Cic. – II) ...
... , Plaut. Men. 274 u.a.: ante nachgestellt, positum ante pullum... sustulit esuriens, Hor. sat. ... ... 3, 19 E. – ante nachgestellt (um den Begriff des ante mehr hervorzuheben), mala bonis ponit ante, Cic. de off. ...
ante-fero , tulī, lātum, ferre, I) vorantragen, ... ... regis, Sall.: salutem privati hominis incolumitati suae, Tac.: quae quibus anteferam? Verg. – ohne Ang. wem? nullius umquam consilium non modo antelatum, sed ne comparatum quidem est, Nep. Timol ...
Buchempfehlung
Schon der Titel, der auch damals kein geläufiges Synonym für »Autobiografie« war, zeigt den skurril humorvollen Stil des Autors Jean Paul, der in den letzten Jahren vor seiner Erblindung seine Jugenderinnerungen aufgeschrieben und in drei »Vorlesungen« angeordnet hat. »Ich bin ein Ich« stellt er dabei selbstbewußt fest.
56 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro