duo , ae, o (altind. dvā, griech. ... ... – II) bestimmt = οἱ δύο, die zwei = die beiden, ... ... a. – Acc. masc. urspr. u. häufige Dualform duo, Plaut., Cic. u.a. (s. Gernh. Cic ...
īduo , āre, nach Macr. sat. 1, 15. § 17 ein etruskisches Wort, das Makrobius mit dividere zusammenbringt.
in-duo , duī, dūtum, ere (= ενδύω; Ggstz. exuo), antun, I) eig. = anziehen, anlegen (dagegen amicire = umnehmen, umwerfen), alci tunicam, Cic.: sibi torquem, Cic.: capiti suo personam, Fronto ...
viduo , āvī, ātus, āre (viduus), berauben, leer machen von etw., I) im allg.: m. Abl., urbem civibus, Verg.: arva numquam viduata pruinis, Verg.: vitis viduata alimento, Colum.: m. Genet., viduata manuum, Lucr ...
... advocatam, zum Beistand verlangen, Cic.: u. so adhibere oculos advocatos, artem advocatam sensibus, zum Beistand nehmen, -aufbieten, Cic. – ... ... m. Dat. rei (zu), causae, quibus advocamur, Quint. 11, 1, 39. – dah ...
... als accurrere), a) v. Pers., absol., advolone an maneo? Cic. u.a.: m ... ... . 20, 1. – b) v. Lebl.: eius εἴδωλον mihi advolabit ad pectus, Cic.: fama mali tanti advolat Aeneae, Verg. – / Arch. Nbf. arvolo, Prisc. 1 ...
duōnus , s. bonusno. I, B. 2, d a.E. / (S. 852).
crēduo , s. crēdo /.
duovir , s. duûmvir.
... . 4, 712. – Dah. advolvi u. se advolvere, von Bittenden, niederfallen, advolvi aris alcis, Prop., ... ... cons. Stil. 1, 11. – / arch. advolvont = advolvunt, Verg. Aen. 6, 182 R. ...
duodēnī , ae, a (duodecim), I) je zwölf, Caes. ... ... (zusammen), Verg. u. Ov. – / Sing. duodēnus, zwölffach, labor Herculeus, Apul. met. 3, 19; ... ... ad Stat. Theb. v. 12: bis duodena (pars), Manil. 4, 451.
2. assiduo (adsiduo), ātus, āre (assiduus), fleißig anwenden, fleißig beibringen, assiduat illi flagella, Vulg. Sirach 30, 1: antidotum ita morbis occurit, ut assiduatum omnes depellat, Ps. Augustin. serm. 64 extr.
1. assiduō (adsiduō), Adv. (assiduus) = assidue, Plaut. cist. 185; mil. 50; most. 976; truc. 422. Lucil. sat. 5, 23. Plin. 26, 16. Apul. met. 9, 15.
duo-decī , s. duodecim /.
duodecim (altind. dv daça, ... ... ), zwölf, Cic. u.a.: duodecim di, Plaut.: duodecim (XII) tabulae (legum), die Zwölftafelgesetze, ... ... Zwölf, Cic. – / vulg. Nbf. duodecī, wov. duodecorum, Itala (ev. Palat.) Luc. 22, ...
advolito , āre (Frequent. v. advolo), wiederholt heranfliegen an usw., papilio luminibus accensis (Dat.) advolitans, Plin. 11, 65: noctua Carris advolitans, Prud. adv. Symm. 2, 574 sq.
duōdecas , adis, f. (δυωδεκάς), die Zahl zwölf, Tert. de praescr. 49.
advorsum , advorsus , advorto , s. 1. adversus, 1. adversus, ad-verto.
duodēnus , a, um, s. duodēnī.
duocentī , s. ducentī.
Buchempfehlung
Der in einen Esel verwandelte Lucius erzählt von seinen Irrfahrten, die ihn in absonderliche erotische Abenteuer mit einfachen Zofen und vornehmen Mädchen stürzen. Er trifft auf grobe Sadisten und homoerotische Priester, auf Transvestiten und Flagellanten. Verfällt einer adeligen Sodomitin und landet schließlich aus Scham über die öffentliche Kopulation allein am Strand von Korinth wo ihm die Göttin Isis erscheint und seine Rückverwandlung betreibt. Der vielschichtige Roman parodiert die Homer'sche Odyssee in burlesk-komischer Art und Weise.
196 Seiten, 9.80 Euro