cōnsecrātio , ōnis, f. (consecro), die Heiligmachung, ... ... wird, domus, aedium, Cic. de domo 106 u. 128: bonorum, ibid. 125: sollemnis familiae suae, Flor. 1, 17, 7: legis aut ...
interiectio , ōnis, f. (intericio), I) das Dazwischenwerfen ... ... var. 12, 18, 2: binûm medietatum, Chalcid. Tim. 40: media, ibid. 8 u. 9. – 2) übtr., als rhet. u. ...
... . sat. 1, 20, 1: caeli, ibid. 7, 14, 13: aquarum vasta pr., Cassiod. ... ... somn. Scip. 1, 3, 12: disciplinae, ibid. 1, 7, 3: ingenii proprii divina pr., ibid., 2, 2, 1: Platonici dogmatis, ibid. 2, 2, 21: Maronis, Macr. sat. 3, 9, ...
imitāmentum , ī, n. (imitor), die Nachahmung, ... ... Abbild, Olympiaci Iovis, Amm. 22, 13, 1: facis im. aereum, ibid. 17, 4, 15. – Plur., simulacra et imitamenta, Gell. ...
coniectātio , ōnis, f. (coniecto), a) die Vermutung ... ... . 2, 162: non difficilis c., Pacat. pan. 6, 1: certissima, ibid. 31, 4: obscura c., Plin. 10, 209: c. quaedam, ...
imāginārius , a, um (imago), I) zum Bilde gehörig, ... ... Edict. Diocl. 7, 9: plastes, Bildner von Tonformen zu Statuen, ibid. 7, 29. – subst., imāginārius, iī, m. = imaginifer ...
victōriōsus , a, um (victoria), siegreich, Cato b ... ... 25, 4, 14: proelium, Augustin. conf. 11, 23, 30: loquacitas, ibid. 4, 2, 2: Nicostrata id est victoriosa, Anecd. Helv. 221, ...
immoderātio , ōnis, f. (immoderatus), der Mangel an ... ... de Elia et ieiun. 12. § 44: pugnandi, Heges. 5, 7: libidinis, Augustin. de ord. 1. § 4: efferri immoderatione verborum, sich ...
cōnsociātio , ōnis, f. (consocio), die soziale ... ... Cic. de off. 1, 100: communis totius generis hominum conciliatio et consociatio, ibid. 1, 149: communitas consociatioque humana, ibid. 1, 157: c. gentis eius, Liv. 40, 5, 10. ...
dis-convenio , īre, schlecht übereinstimmen, schlecht passen, vitae ... ... 99: quidquid ex agro disconvenit, Gromat. vet. 9, 3: specie disconveniente, ibid. 47, 16 u. 20. – impers., eo disconvenit inter meque ...
īselasticus , a, um (εἰςελασ ... ... Einzug verherrlichende Wettkampf, Plin. ep. 10, 118 (119) in. Trai. ibid. 119 (120). Corp. inscr. Lat. 10, 515. – subst., ...
conglobātio , ōnis, f. (conglobo), I) das Zusammenballen ... ... ignium, Sen. nat. qu. 1, 15, 4: c. illa (nubium), ibid. 5, 12, 5: congregatio et c. minutissimarum guttarum, Augustin. gen. ...
cōnflātilis , e (conflo), aus Gußarbeit, aus Erz gegossen, ... ... Prud. perist. 10, 295: vitulus, Vulg. exod. 32, 4: di, ibid. 34, 17: statuae, Cassian. de inc. Chr. 2, 3. ...
īnstrūctūra , ae, f. (instruo), I) der Einbau ... ... die Einfriedigung, Gromat. vet. 347, 8: Plur., ibid. 255, 25 u. 349, 14. – II) die ...
in-convulsus , a, um (in u. convello), ... ... unaufgehoben, pensio vectigalium, Cod. Theod. 5, 13, 14: rescriptorum simplicitas, ibid. 12, 14, 1: si ea, quae paulo ante conclusa sunt, inconvulsa ...
īn-solūbilis , e, unlösbar, I) eig., ... ... Macr. somn. Scip. 1, 6. § 24: colligatio (bildl.), ibid. § 28. – II) übtr.: A) unlösbar = unbezahlbar, ...
trīstificus , a, um (tristis u. facio), I) ... ... de div. 1, 13: tyrannus, Prud. cath. 4, 76: lacus, ibid. 5, 93: vulnus, Anthol. Lat. 893, 73 R. – II ...
impudīcitia , ae, f. (impudicus), die Unzüchtigkeit, Unkeuschheit ... ... Unzucht, bes. = παιδεραστία, unkeusche Knabenliebe (Ggstz. libidines, unkeusche Frauenliebe), Plaut., Suet. u.a.: Plur. impudicitiae, ...
prōminentia , ae, f. (promineo), I) das Hervorragen ... ... oculorum, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 1, 3: praecordiorum, ibid. 3, 5, 50. – II) meton., der Vorsprung, ...
sub-obscūrus , a, um, etwas dunkel, a) ... ... der Farbe nach, cicatrix, Vulg. Levit. 13, 21: leprae species, ibid. 13, 29; albor, ibid. 13, 36. – b) übtr. = nicht recht verständlich, ingressio ...
Buchempfehlung
Das 1663 erschienene Scherzspiel schildert verwickelte Liebeshändel und Verwechselungen voller Prahlerei und Feigheit um den Helden Don Horribilicribrifax von Donnerkeil auf Wüsthausen. Schließlich finden sich die Paare doch und Diener Florian freut sich: »Hochzeiten über Hochzeiten! Was werde ich Marcepan bekommen!«
74 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro