inula , ae, f. (ελένιον), der Alant, eine Pflanze (Inula Helenium, L.), Plin. 19, 91 sq. Colum. 11, 3, 35 ...
... nulla dies, res, vis, Lucr.: nullus homo, nullus leno, nullus civis, Komik.: nullus deûm metus, nullum iusiurandum, nulla religio, Gottlosigkeit, Meineidigkeit, Gewissenlosigkeit ... ... Caes.: nullo certo itinere, Caes.: nullo ordine, Liv.: nullo ordine commutato, Sall.: nullo ...
ānulus (annulus), ī, m. (1. anus), ... ... , Tert. apol. 6. – anulum induere, Cic.: exornare anulis digitos, Sen.: de digito anulum ... ... modi cera centum sigilla imprimere hoc anulo, Cic.: anulo obsignare tabulas, litteras, Plaut., Curt. ...
cēnula , ae, f. (Demin. v. cena), ... ... sehen, Cic. ep. 9, 24, 2: si cenulam diviti pauper fecisset, Ps. Quint. decl. 301: qui cenulam ordine suo curabat, Gell. 18, 2, 3: hoc aere collecto ...
ūrnula , ae, f. (Demin. v. urna), die kleine ... ... zum Aufbewahren der Asche u. Gebeine der Toten, der Aschenkrug, urnula aurea Severi reliquias continens, Spart. Sever. 24, 2.
lūnula , ae, f. (Demin. v. luna), ein kleiner Halbmond, a) als weiblicher Schmuck, Plaut. Epid. 640. Cypr. de hab. virg. 13. Tert. de cult. fem. 2, 10. Vulg. Isai. 3 ...
vēnula , ae, f. (Demin. v. vena), I) das Äderchen, Cels. 2, 6 in. p. 36, 15 D. u. 7, 29. p. 318, 34 D. (aber 7, 31 in. p ...
lānula , ae, f. (Demin. v. lana), ... ... ein wenig Wolle, alumen involutum lanulā, Cels. 6, 9. p. 247, 14 D. – Plur. = zarte Wollflöckchen, tenues carunculae lanulis similes, Cels. 7, 27 in.
rānula , ae, f. (Demin. v. rana), der kleine Frosch, I) eig., Apul. met. 9, 34. – II) übtr. = rana no. II, B (w.s.), Veget. mul. 2, ...
anulla , ae, f. (Demin. v. 2. anus), das alte Mütterchen, Fronto ep. ad amic. 1, 15 extr. = p. 185, 2 Naber Anm. 1. Prud. perist. 6, 149.
zōnula , ae, f. (Demin. v. zona), das Gürtelchen, Seren. b. Non. 539, 19. Catull. 61, 53. Alex. Sev. bei Lampr. Alex. Sev. 52, 3.
ūnulus , a, um (Demin. zu unus), ungebräuchlich, Boëth. ad Arist. περὶ ερμ. 2, 146.
conula , ae, f., eine Pflanze = polion (w. s.), Ps. Apul. herb. 58.
pēnula , pēnulārius , pēnulātus , s. paenula usw.
pīnula , s. pinnula.
paenula , ae, f. (φαινόλ ... ... Cic. Sest. 82. – Sprichw., paenulam alci scindere, einem die Pänula zerreißen, d.i. ihn sehr bitten ... ... einem den Schoß abreißen« (Ggstz. vix paenulam alci attingere), Cic. ad Att. 13, 33, 4 ...
... Rache rufend, Hor.: id inultum numquam feret, Ter.: tantum scelus inultum habuit, ließ er ung ... ... Max. – b) v. Pers.: imperatores inulti, Liv.: ne inultus esset, Cic.: inulti perierunt, Sall.: inultus cadit, perit, Curt.: ...
pinnula (pīnula), ae, f. (Demin. v. pinna), eine kleine ... ... 129. Apul. met. 3, 21. – II) übtr., Plur. pinnulae, Floßfedern, Plin. 9, 175. Vulg. Levit. 11, 9 ...
vernula , ae, c. (Demin. v. verna), der im Hause geborene Sklave, der Haussklave, I) eig., Sen. rhet. u.a. – II) übtr., wie vernaculus, im Lande geboren, ...
cannula , ae, f. (Demin. v. canna), I) kleines, ... ... 4, 6. Mart. Cap. 3. § 224. – II) meton., cannula pulmonis, die Luftröhre, Cael. Aur. chron. 2, 13 ...
Buchempfehlung
In der Nachfolge Jean Pauls schreibt Wilhelm Raabe 1862 seinen bildungskritisch moralisierenden Roman »Der Hungerpastor«. »Vom Hunger will ich in diesem schönen Buche handeln, von dem, was er bedeutet, was er will und was er vermag.«
340 Seiten, 14.80 Euro