1. pīlātus , a, um (pilum), mit Wurfpfeilen versehen, Verg. Aen. 12, 121.
2. Pīlātus , s. Pontius.
capillātus , a, um, Adi. m. Compar. (capillus; vgl. ... ... haarig (Ggstz. calvus ), I) eig.: adulescens bene capillatus, Cic.: capillatior quam ante, Cic.: vinum capillato diffusum consule = sehr ...
papillātus , a, um (papilla) = θηλοειδής (Gloss.), zitzenförmig, corymbus, Anthol. Lat. 84, 3 (1020, 3). Hieron. epist. 66. no. 1 ( wo papyllatus geschr.).
pūpillātus , ūs, m. (pupillus), das Waisenalter, tutor a pupillatú, Waisenvormund, Corp. inscr. Lat. 6, 2210.
papyllātus , s. papillātus.
1. praepilātus , a, um (prae u. pila), vorn mit einem Knaufe (wie unsere Stoßdegen), versehen, vorn verknauft, missilia, Liv. u. Amm.: hasta, Plin.: pilum, Auct. b. Afr.: subst., ...
2. praepīlātus , a, um (prae u. pilum), vorn mit einer Spitze versehen, missilia, Pfeile, Amm. 24, 6, 10.
expapillātus , a, um (ex u. papilla), bis an die Brust entblößt, bracchium, Plaut. mil. 1180. (Götz u. Löwe exfafillatum). Vgl. Löwe Prodr. p. 269.
prīmipīlātus , ūs, m. (primipilus), die Stelle eines Proviantmeisters, Cod. Iust. 12, 63, 1.
... kahl, haarlos (Ggstz. comatus, capillatus), v. Menschen, auch subst. = der Kahlkopf, ... ... calvior, Apul. met. 5, 9 extr. – sprichw., s. capillātus. – übtr., si vinea a vite calva erit, leer, ...
dē-pilo , āvī, ātum, āre, der Haare berauben, ... ... , alqm, Sen. u.a.: perdicem, Apic. – übtr., dēpilātus, gerupft, d.i. beraubt, betrogen, Lucil. 845. – / ...
dē-pilor , ātus, ārī (Nbf. v. depilo) = συλάω, berauben, nostri ›depilatus deos decumas‹ et ›deorum decumas‹, Prisc. 18, 287.
2. com-pīlo , āvī, ātum, āre (com u. pīlum), durchprügeln, durchbleuen, Apul. met. 7, 18 u. 9, 2: domum fugi tamquam copo compilatus, Petr. 62, 12.
nummātus , a, um (v. nummus), mit Geld ... ... 38. Amm. 18, 5. § 5: adulescens non minus bene nummatus quam capillatus, Cic. de lege agr. 2, 58. – Compar., nummatior revertor, ...
2. īnsomnium , iī, n. (in u. somnus) = ἀϋπνία, die Schlaflosigkeit, Pilatus insomnio exagitatus uxoris, Augustin. serm. 28, 2 Mai: insomnia portare ocellis, Prop. 2, 25, 47: insomnia vigiliasque tollere, Plin. 20, 82 ...
capillātio , ōnis, f. (capillatus), die Behaarung, I) das Haar kollekt., bes. falsches, Paul. Nol. ep. 23, 23. – II) übtr. = τριχίασις, eine Krankheit der Harnröhre, wenn ...
capillāris , e (capillus), zum Haar gehörig, Haar-, ... ... s.), Ps. Apul. herb. 47: arbor (= arbor capillata, s. capillātus), Paul. ex Fest. 57, 17. – subst., capillāre, is, ...
prīmipīlus , ī, m., I) als Pers., s. 1. pilus. – II) als Stelle = primipilatus, Corp. inscr. Lat. 6, 3580. Cod. Theod. 1, 6, 8 u.a.
capillātūra , ae, f. (capillatus), die Haarbedeckung, das Haar kollekt., Tert. de cult. fem. 2, 7. Vulg. 1. Petr. 3, 3. Cael. Aur. acut. 1, 11, 79; 2, 9, ...
Buchempfehlung
Julian, ein schöner Knabe ohne Geist, wird nach dem Tod seiner Mutter von seinem Vater in eine Jesuitenschule geschickt, wo er den Demütigungen des Pater Le Tellier hilflos ausgeliefert ist und schließlich an den Folgen unmäßiger Körperstrafen zugrunde geht.
48 Seiten, 3.80 Euro