1. attonitus (adtonitus), a, um, PAdi. (v ... ... . – m. Ang. wodurch? durch Abl., quasi formidine attonitus, Sall. fr.: novitate ac miraculo attoniti, Liv.: novitate rei attoniti ... ... . Ang. worüber? durch Genet., attonitus serpentis equus, Sil. 6, 231: attoniti ...
2. attonitus (adtonitus), Abl. ū, m. (attono), die Verzückung, Begeisterung, Ven. Fort. 8, 6, 134.
terror , ōris, m. (terreo), der (das) ... ... vor ihm, Plaut. – expers terroris Achilles, Catull.: terrore coactus, Cic.: attonitus terrore, Lucan.: exanimatus terrore, Cael. or. fr. bei Quint.: ...
at-tono (ad-tono), tonuī, tonitum, āre, andonnern, ... ... Bestürzung versetzen, alqm, Ov.: quis furor vestras attonuit mentes? Ov.: genitor attonitus est m. folg. Acc. u. Infin. Praes. Pass., ...
monitus , ūs, m. (moneo), im Sing. nur im ... ... der Wille, die Warnung, monitu Fortunae, Cic.: attonitus tanto monitu imperioque deorum, Verg.: monitu dei, Sen.: monitu deorum, Liv., ...
ob-stupefacio , fēcī, factum, ere, betäuben, erstarren ... ... Vulg.: Gallos quoque velut obstupefactos miraculum victoriae tam repentinae tenuit, Liv.: obstupefactus et attonitus prosilit, Prud. – m. Abl. (durch, über), ipso ...