bīnus , a, um, s. bīnī.
bīnī , ae, a ( aus *bis-ni), Genet. binorum u. binûm (Sing. binus, a, um nur zweimal bei Lucr., s. unten no. II, A), je zwei, I) eig.: a) ...
bīnārius , a, um (binus), zwei enthaltend, numerus, die Zahl zwei, Augustin. serm. 252, 8. Isid. lib. numer. 3: divisio, das Dividieren durch zwei, Augustin. serm. 252, 8: formae, Goldstücke im Werte ...