concupīscentia , ae, f. (concupisco), das heftige Verlangen, die Begierde, Acro Hor. carm. 1, 36, 20: auch im Plur., Eccl.
scabidus , a, um (scabies), krätzig, palpebrae, Marc. Emp. 8: impetigo, ibid. 19: bildl., concupiscentia, bösartig, Tert. de anim. 38.
concupīscentiālis , e (concupiscentia), begehrlich, anspruchsvoll, Eccl.; dazu Adv. concupīscentiāliter , Eccl.
sālitārius , a, um (solus), alleinstehend, I) sich fern vom Verkehre mit anderen haltend, einsam, ungesellig, solitarius homo ... ... publicae solitarium, Alleinherrschaft, Mamert grat. act. 13, 1: oculorum sol. concupiscentia, Tert. apol. 45.