cōnfīnium , ī, n. (confinis), I) die ... ... eo non potuerunt, errantes perveniunt ad confinium eius generis, quod appellamus dissolutum, Cornif. rhet. 4, 16 (Kayser ad confinium [genet. plur. neutr. v. confinis no. II] ...
cōnfīniālis , e (confinium), angrenzend, Gloss. V, 183, 9 u. ö.