dīrēctus , a, um, PAdi. m. Compar. (v. dirigo), gerade gerichtet, I) in gerader-, horizontaler Richtung laufend, gerade (Ggstz. transversus, obliquus, flexuosus), a) eig.: trabes, Caes.: paries (in ...
diērēctus , a, um (dis u. erigo) = ... ... nur in der Verbindung abi dierectus od. abin hinc dierecte od. (zu einer Frau) ... ... geh zum Henker! Plaut. – b) v. Lebl.: lien dierectus est, Plaut. Curc. 240. – ...
dīrēctē , Adv. m. Compar. (directus), gerade, geradeaus, in gerader Richtung, I) horizontal, ibunt directe emissiones fulgurum, Vulg. sap. 5, 22: directius gubernare, Cic. Acad. 2, 66 (C.F.W. Müller derectius ...
dīrēctō , Adv., s. dīrēctus.
dīrēctim , Adv. (directus), gerade, Apul. de deo Socr. p. 107 H. (p. 2, 18 G.). Macr. sat. 7, 12, 35 u. 7, 14, 13: übtr., geradezu, Ps. Apul. ...
dērēctus , a, um, Variante von directus, w. s.
dīrēctilīneus , a, um (directus u. linea), geradlinig, Mart. Cap. 6. § 711.
dīrēctiangulus , a, um (directus u. angulus), rechtwinkelig, Mart. Cap. 6. § 712.