fūtilis , fūtilitās, fūtiliter , s. fūttilis, fūttilitās, fūttiliter.
fūttilis (fūtilis), e (futum = fusum, Supin. v. 2. fundo), I ... ... unzuverlässig, zerfahren, eitel, nichtig, unnütz, vergeblich (vgl. Gloss. ›futilis, ἀχρήσιμος, εἰκαιος)‹ a) v. Lebl.: opes, Sall. fr ...
1. cōn-fūto , āvi, ātum, āre (vgl. refūto, fūtilis), I) das Aufwallen einer Flüssikeit durch Umrühren niederschlagen, dämpfen, cocus magnum ahenum, quando fervit, paulā confutat truā, Titin. com. 128. – II) übtr.: ...
ef-fūtio , īvī u. iī, ītum, īre (ex u. *futio, vgl. fūtilis), eig. aus sich herausschütten, mit dem Munde nur so ausstoßen, herausschwatzen, was einem einfällt, ohne Bedacht-, in den Tag hinein ...
fūttilitās (fūtilitas), ātis, f. (futtilis), die Nichtigkeit, Zerfahrenheit, Cic. de nat. deor. 2, 70.
fūttiliter , Adv. (futtilis), unnütz, vergeblich, Non. 514, 13. – / Bei Apul. apol. 3 jetzt utiliter.
prō-moveo , mōvī, mōtum, ēre, vor-, vorwärts bewegen, ... ... ep. ad M. Caes. 3, 15. p. 53, 14 N.: ista futtilis atque puerilis meditatio nihil ad vitam neque tuendam neque ordinandam promovens, die nicht ...