im-mātūrus (in-mātūrus), a, um, ... ... immatura licet, tamen huc non noxia veni, Prop.: infans, qui conceptus erat, immaturus est editus, Suet.: ut si filius immaturus obisset, Hor.: quamquam tibi immaturo vita erepta, Sall. – prägn., ...
immātūrē , Adv. (immaturus), unzeitig, Vell., Sen. rhet. u.a. – Compar., haud immaturius redito Apul. met. 6, 16.
immātūritās , ātis, f. (immaturus), I) die Unzeitigkeit, Nichtreife, sponsarum, Suet. Aug. 34, 2. – II) die unzeitige Rührigkeit, das vorschnelle Benehmen, Cic. Quinct. 82.
obitus , ūs, m. (obeo), I) (nach obeo ... ... Hinscheiden, der (natürliche) Tod, Tulliae filiae, Cic.: immaturus, Suet.: post obitum vel potius excessum Romuli, Cic.: dici beatus ante obitum ...
inter-itus , ūs, m. (intereo), der Untergang, ... ... obitus, Cic.: totarum urbium interitus, Sen. – b) leb. Wesen: immaturus, Cic.: voluntarius, Cic.: Caesaris, Cic.: consulum, Cic.: regum domesticorum, ...