propius , Adv., s. prope.
... accedere, Cic. (u. so fatum propius ac propius accedit, Sen. de ira 3, 42 extr.): ... ... Feinde zunächst, Caes.: proxime Carthaginem, Sall.: propius Tiberi, Nep.: propius man esse (Ggstz. ... ... Glauben, Liv.: oratio est propius blanditias quam preces, Liv.: propius virtutem esse, der Tugend näher ...
ab-sto , āre, abstehen = entfernt stehen, longius (Ggstz. propius stare), Hor. de art. poët. 362: abstandus est, er muß fern stehen, Plaut. trin. 264.
remōtē , Adv. (remotus), entfernt, aliae (stellae) propius a terris, aliae remotius... eadem spatia conficiunt, Cic. de nat. deor. 1, 87: Superl. remotissime, Augustin. de trin. 12, 5.
ad-bīto , ere, herzugehen, herangehen, si adbites propius, Plaut. capt. 604. Vgl. Gloss. V, 45, 6 ›adbiteret, adveniret‹.
propior , neutr. propius, Genet. ōris, Superl. ... ... haud plus fuisse modio, Liv.: u. propius est vero od. propius vero est m. folg. Acc. u. Infin., Ov. ... ... propior huic aetati, Cic.: Latium supplemento propius esse, Liv. – e) der Gesinnung nach, ...
errātio , ōnis, f. (1. erro), das Irregehen ... ... die Abweichung vom rechten Wege, I) eig.: hoc multo propius ibis et minor est erratio, Ter.: errationis fecerit compendium, si etc., Plaut ...
prūdius , Adv., weiter, näher, deinde accedit prodius, Varro sat. Men. p. 235, 5 R. ( aus Non. 47, 16); aber Bücheler (574) propius.
īnspectus , ūs, m. (inspicio), die Betrachtung, ... ... – II) übtr., das Anschauen, die Betrachtung, propius inspectus, Sen. contr. 2, 1 (9), 21: universi, Sen. ...
suggredior , gressus sum, gredī (sub u. gradior), heranschreiten, heranrücken, anrücken, propius, Tac.: acie, Tac. – mit Acc., stolide castra suggressus, Sall. hist. fr. 4, 67 (68).
incomminus = propius (Euseb. eccl. hist. 4, 24), Gloss. V, 420, 35.
2. ad (altlat. ar, w.s., urspr. ... ... Sen. ep. 73, 16: deus ad homines venit : immo, quod est propius, in homines), I) im Raume: A) eig.: 1) ...
1. in , Praepos. mit Acc. = είς, u ... ... vel potius in urbem exercitum adducere, Cic.: deus ad homines venit, immo, quod propius est, in homines, Sen.: in umeros suos efferre, Cic.: in aram ...
rogo , āvī, ātum, āre (verwandt mit rego ›nach ... ... . – b) alqd: hoc quod rogo responde, Plaut. – quasi aliquid rogaturus propius accessit, Suet.: via roganda est, du mußt nach dem Wege fragen, ...
sino , sīvī, situm, ere, eig. niederlassen, niederlegen ... ... eum matribus, lassen sie bei den M. (sem, bleiben), Varro: neu propius tectis taxum sine, Verg.: sinerem illum, tun lassen, Ter.: istuc ...
deus , ī (im Nom. Plur. dei, dii, ... ... deus, Plaut. – d) auch Benennung der Machthaber im Staate, deos quoniam propius contingis, d.i. Augustus u. Mäcenas, Hor. sat. 2, ...
1. iugo , āvī, ātum, āre (iugum), jochen, ... ... mit etw. verknüpfen, verbinden, hāc quā sol vagus igneas habenas immittit propius iugatque terrae, Naev. bei Macr. sat. 1, 18, 16: ...
agito , āvī, ātum, āre (Intens. v. ago), ... ... . irgendwo leben, wohnen, hausen, bes. von Nomadenvölkern, Libyes propius mare agitabant, Sall: qui montium editis inculti atque eo ferocius agitabant, Tac. ...
... gentium, Cic.: non longe hinc, Plaut.: propius, Cic.: procul, Cic.: tres menses, Ter. – dah. ... ... abesse potest, es muß nicht weit von hier sein, Plaut.: quoniam propius abes, weil du dort näher bist, Cic. – 2) ...
iaceo , cuī, citūrus, ēre (Intr. zu iacio; ... ... oppido aliquo mallem resedisse, quoad arcesserer... Brundisii iacere in omnes partes est molestum. Propius accedere quomodo... possum? Cic. ad Att. 11, 6, 2. ...
Buchempfehlung
Das Trauerspiel um den normannischen Herzog in dessen Lager vor Konstantinopel die Pest wütet stellt die Frage nach der Legitimation von Macht und Herrschaft. Kleist zeichnet in dem - bereits 1802 begonnenen, doch bis zu seinem Tode 1811 Fragment gebliebenen - Stück deutliche Parallelen zu Napoleon, dessen Eroberung Akkas 1799 am Ausbruch der Pest scheiterte.
30 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro