tūribulum (thūribulum), ī, n. (v. tus), I) die ... ... turibulum emere, Cic.: turibula ante ianuas ponere, Liv.: turibulum concutere, Val. Max.: turibula argentea ministri ferunt, Curt. – II) ... ... (7), 1. German. Arat. 394. – / turībulum gemessen, Orest. trag. 52 (wo ...
thūribulum , thūricremum , s. tūribulum, turicremum.
tūrabulum , ī, n. (tus) = λιβανωτόν, die Weihrauchpfanne, Räucherpfanne, das Rauchfaß, Gloss. III, 93, 64: u. so viell. Orest. trag. 52 (wo jetzt turibulum).
ar-ripio , ripuī, reptum, ere (ad u. rapio), ... ... manum alcis, Hirt. b. G. (u. so arreptā manu, Hor.): turibulum, Val. Max.: vestimenta, Nep.: colubram, Turpil. fr.: filiam regis parvulam ...
vatillum , ī, n., ein wie ein großer Löffel mit einem Stiele aussehender Hafen, a) als Schippe, Schaufel, zum Ausschaufeln des Düngers, ... ... Gloss., zB. bei Löwe Prodr. p. 277 (wo ›batillum, turibulum‹).