... , Il . 1, 561; – Aesch . εἴ τις οἴεται τόδε βροτὸς δικάζειν , wenn Einer meint, Eum . 448; σὲ ... ... viel wie ich habe mir vorgesetzt, ich will, z. B. λέγειν οἴεται δεῖν ποιεῖν δεινούς , er will die Leute ...
... Ort vertauschen: ψυχή, ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων , sobald die Seele den Zaun der Zähne überschritten hat, ... ... γὰρ οὐδέ τις ἄλλος ἀνὴρ τάδε φάρμακ' ἀνέτλη, ὅς κε πίῃ καὶ πρῶτον ἀμείψεται ἕρκος ὀδόντων , entweder conj. conditional . statt des ... ... Eur. Cycl . 311; εἰ δ' ἀμείψεται φόνον δικάζων φόνος El . 1093; χάριν ...
πελάζω , fut . πελάσω , aor . ἐπέλασα , ... ... u. pass . sich nähern, an Jemand herankommen, ihn angehen, λιταῖσί σε ϑεοκλύτοις ἀπύουσαι πελαζόμεσϑα , Aesch. Spt . 143; Eur. Or ...
... Spt . 1048, öfter; ἥδ' οὖν ϑανεῖται καὶ ϑανοῦσ' ὀλεῖ τινα , Soph. Ant . 867; νῦν ... ... öfter; oft bes. bei Att, = verloren sein, zu Grunde gehen, ἐσϑίεταί μοι οἶκος, ὄλωλε δὲ πίονα ἔργα , Od . 4, 318; ...
καρδία , ἡ , ion. καρδίη , poet. κραδία ... ... , bes. der Furcht, ἔχων κραδίην ἐλάφοιο Il . 1, 225; ὀρχεῖται καρδία φόβῳ Aesch. Ch . 165, denn bei der Furcht schlägt der ...
αἴτιος , 2 End. Ar. Plut . 547; wer Ursache ... ... ἀνδράσιν ἀλφηστῇσιν, ὅπως ἐϑέλῃσιν, ἑκάστῳ; – mit gen . 22, 48 κεῖται ὃς αἴτιος ἔπλετο πάντων; – mit dat . der Person 2, 87 ...
γυμνός , nackt, entblößt, ganz ohne Kleidung, Od . 6, ... ... τὰ μέν ῥ'ἀπὸ πάντα χαμαὶ βάλε κτἑ .; 18, 21 κεῖται Πάτροκλος, νέκυος δὲ δὴ ἀμφιμάχονται γυμνοῦ· ἀτὰρ τά γε τεύχε' ἔχει Ἕκτωρ ...
στῆθος , τό (ἵστημι , das ... ... 282. 12, 204. 16, 753. 17, 22. – Aesch . ἱκνεῖται λόγος διὰ στηϑέων , Spt . 545; οἶμαί σφ' ἐρατῶν ἐκ στηϑέων ...
... . u. 3. Person immer νεῖαι, νεῖται , Od , 11, 114. 12, 141 u. ... ... ὑπὸ ζόφον , 23, 51; Ἄργος ἐς ἱππόβοτον , 3, 74; νεῖται Ὀδυσεύς , Od . 14, 152; oft hat es, wie ...
πεῖραρ , ατος, τό , auch πεῖρας , poet. statt ... ... 33. 41; πεῖραρ ὀϊζύος , 5, 289; so auch Pind . κέκριται πεῖρας ϑανάτου , Ol . 2, 34, der auch verbindet πείρατ' ...
ἐρείκω , perf. pass . ἐρήριγμαι , zerbrechen, zerspalten, theilen ... ... Hülsenfrüchten, ἔρειξε πίσους Ar. frg . 88; Hippocr.; pass ., κριϑαὶ ἐρηριγμέναι , hl.; κύαμοι ἐρηριγμένοι Arist. H. A . 8, ...
ταρβέω , intrans. erschrecken, furchtsam, bestürzt sein, in Verwirrung gerathen, ... ... 17, 586; gew. absolut, wie 2, 268. 4, 388; neben φοβεῖται , 12, 46; μήτ' ἄρ τι λίην τρέε μήτε τι τάρβει , ...
ὀστέον , τό , att. zsgzgn ὀστοῦν u. ὀστεῦν ... ... ' ὀστέων ἔῤῥεον , Med . 1200, öfter; u. in Prosa überall, ξύγκειταί μοι τὸ σῶμα ἐξ ὀστῶν καὶ νεύρων , Plat. Phaed . 98 c ...
πορθέω (s. πέρϑω ), zerstören, verwüsten; πόλιας καὶ τείχε ... ... Her . 1, 162, D. Sic . 15, 4; übtr. πορϑεῖταί τις ὑπὸ τῆς τοιαύτης προλήψεως , S. Emp. adv. eth . 129 ...
θρᾶνος , ὁ (verwandt mit ϑρόνος, ϑρῆνυς ), Sitz, ... ... . die oberste der Reihen Ruderbänke auf den Trieren, der Sitz der ϑρανῖται . – c) der Nachtstuhl, Abtritt, Hippocr .
... . Ran . 1458; ἐκ τῆς γῆς κάτωϑεν ἀνίεται ὁ πλοῦτος Plat. Crat . 403 a. Von der Erde, ... ... ; ἀνιέντες ἀργὸν εἶναι χωρίον τῷ ϑεῷ Plut. Poplic . 8; ἀνεῖται χῶρος ἱερὸς εἶναι , der Ort ist einem Gott zum Heiligthum überlassen, vgl. ἀνεῖται στυγερῷ δαίμονι Soph. Ai . 1193; ἀνεῖνται ...
... . 10. – Pass ., οὐδὲν ἀπορεῖται τῶν δεομένων γίγνεσϑαι , man ist über das, was geschehen soll, nicht ... ... . – Von Arist . an oft = eine Frage aufwerfen, bes. ἀπορεῖται , quaeritur ; vgl. Pol . 1, 64; so pass ...
... D. Hal . 3, 6; χῶμα ἐπὶ πολὺ διαχεῖται , fällt weit auseinander, Thuc . 2, ... ... διακεχυμένα Plat. Legg . VI, 775 c; auch εὐφραινό– μενος διαχεῖται , wird zerstreut, aufgeheitert, Plat. Conv . 206 d; διαχεῖται im Ggstz von αὐστηρὸς ὤν D. L . 7, 26 ...
ἐκ-καίω (s. καίω) , att. ... ... ; τινὰ πρός τινα , Agis 2; Luc. Alex . 30; ἐκκαίεται , er geräth in Hitze, Plut. Tib. Graech . 13; φιλονεικίᾳ ...
ἀ-τίτης , ὁ , ungerächt, ungestraft, Aesch. Eum . 246 μὴ λάϑῃ ὁ ματροφόνος ἀτίτας , wo Andere ἀτίτας für ... ... Ag . 72 erkl. läßt, wenn man ἀτίτᾳ σαρκί lies't, für ἀτίται .
Buchempfehlung
Ein lange zurückliegender Jagdunfall, zwei Brüder und eine verheiratete Frau irgendwo an der skandinavischen Nordseeküste. Aus diesen Zutaten entwirft Adolf Müllner einen Enthüllungsprozess, der ein Verbrechen aufklärt und am selben Tag sühnt. "Die Schuld", 1813 am Wiener Burgtheater uraufgeführt, war der große Durchbruch des Autors und verhalf schließlich dem ganzen Genre der Schicksalstragödie zu ungeheurer Popularität.
98 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro