Manichaeī , ōrum, m., eine ketzerische Sekte bei den Christen, Prud. apoth. 1025. – Sing. Manichaeus, ī, m., Cod. Iust. 1, 5, 4.
pestilentiōsus , a, um (pestilentia), verpestet, locus, Ulp ... ... medic. 107: ulcera, Marc. Emp. 11: übtr., verderblich, Manichaei doctrina, Augustin. de nupt. et concup. 2, 29, 50: desideria, ...
ἔμ-φρων , ον , bei Besinnung; im ... ... Tim . 71 e Legg . IV, 719 c; ἕξεις , den μανικαὶ διαϑέσεις entgeggstzt, VII, 791 b. – Gew. klug, verständig; Pind ...