plūsquamperfectum , ī, n., das Plusquamperfektum (als gramm. t. t.,), Prisc. 8, 43 u.a.
Plusquamperfekt(um) ), tempus plusquamperfectum (Gramm.).
recordātīvus , a, um (recordor), die Rückerinnerung bezeichnend, species verbi, das Plusquamperfektum, Mart. Cap. 3. § 313. Cassiod. de art. ac disc. lib. art. 1. p. 531 (b) ed. Garet.
ὑπερ-συν-τελικὸς χρόνος , tempus plusquamperfectum, B. A . 891; auch στάσις ὑπερσυντελική , status perfecti facti, Quinct . 3, 6, 47.
1. perfectus , a, um, PAdi. (perficio), I) ... ... perfectum, das Perfektum, plus quam perfectum (tempus), das Plusquamperfektum, minus quam perfectum (tempus), das Imperfektum, Cledon. ...
ΔΕ'Χομαι , annehmen, aufnehmen, erwarten ... ... δέχϑαι, δέγμενος, δέγμενοι, δεδεγμένος, δεδεγμένα eben so wohl perfect . und plusquamperfect . wie syncopirte Aoriste sein; in δέδεξο und δεδεγμένος, δεδεγμένα shucopirte ...