hypomnēmatographus , ī, m. (ὑπομνηματογράφος), rein lat. commentariensis, der Kontrolleur, spät. ICt.
Soldatenscherz, -spaß , iocus castrensis.
... 1. – b) Albēnsēs populi, die albensischen Gemeinden, Gesamtname der einzelnen Gemeinden von ... ... 45, 42, 4. Liv. epit. 61. – Dav. Albēnsis , e, zu Alba Fuc. gehörig, albensisch, ager, Liv.: rus, nuces, Plin. – Plur. subst ...
... diu Romanis A. fastis, Lucan. 7, 409. – Dav. Alliēnsis , e, zur Allia gehörig, bei der Allia, alliensisch, pugna, Cic. ad Att. 9, ... ... oben). – Die Schreibung Ālia u. Āliensis jetzt im Vergil, Cicero u. Livius nach ...
... 223, 2 N. – Dav.: a) Alsiēnsis , e, alsiensisch, villa, des Pompejus, Cic., der Schwiegermutter des Plinius, ... ... – subst., Alsiēnse, is, n. (sc. praedium), das »alsiensische Landgut« des Pompejus, Cic. – b) Alsius ...
... Ende sein, postquam ad te venit, mensis agitur hic iam septimus, Ter.: ut tunc principium anni agebatur, man ... ... per Iugurtham agere, Sall.: quae cuncta etsi consilio ductuque alterius agebantur, Tac.: castrensis iurisdictio... plura manu agens, vieles tätlich bewirkend, Tac.: multa agendo ...
1. āra , ae, f. (altlat. asa zu ... ... erhöhtes Denkmal von Stein, virtutis, Cic. Phil. 14, 34: Lunensis, von lunensischem Marmor, Suet. Ner. 50: erigere duodecim aras ex quadrato saxo, Curt ...
Anio , ōnis u. gew. (von der ... ... Anwohner des Anio, Catilli, Sil.: Nymphae, Sil. – b) Aniēnsis , e, zum Anio gehörig, aniensisch, tribus, Tr. im tiburtischen Gebiet, durch das der Anio floß, ...
1. Asta , ae, f. (Ἄσ ... ... Hasta colonia). Auct. b. Hisp. 36, 4. – Dav. Astēnsis , e, aus od. von Asta, astensisch, ager, Liv. 39, 21, 2: equites Romani Astenses, Auct ...
Aetna , ae, f. (Αἴτ ... ... j. Nicolosi, Cic. Verr. 3, 105. – Dav. Aetnēnsis , e, zur Stadt Ätna gehörig, ätnensisch, ager, Cic.: Plur. subst., Aetnēnsēs, ium, m., ...
innere , der, die, das, I) ... ... Macedoniam; penitus se abdidit in Macedoniam; od. von Waldungen durch densissimus, z.B. sich in das I. der Wälder flüchten, se in densissimas silvas abdere. – das I. der Stadt, intima urbis pars: ...
Apamēa u. - īa , ae, ... ... die Apameer, Trai. in Plin. ep. – b) Apamēnsis , e, zu Apamea (in Großphryg.) gehörig, apamensisch, civitas, Cic.: forum, Cic. – Plur. subst. Apamēnses ...
Aeolēs , um, m. gew. die gr. Form Aeoleis ... ... bes. in bezug auf die Lesbierin Sappho, carmen, Hor. – c) Aeolēnsis , e, zu den Äoliern gehörig, äolensisch, Graeci, Serg. gramm. (IV) 476, 16.
Antium , ī, n. (Ἄντιον, ... ... Fortunae, Suet. Cal. 57, 3 (s. oben). – d) Antiēnsis , e, zu Antium, antiensisch, templum (Aesculapii), Val. Max. 1, 8, 2.
Aegion (Aegium) , ī, n. (Αἴγι ... ... , um, ägisch, vitis, Plin. 14, 42. – b) Aegiēnsis , e, ägiensisch, civitas, Tac. ann. 4, 13.
Arelate , is, n., u. Arelās , ātis, ... ... Nbf. Arelatus, Avien. or. marit. 679. – Dav. Arelatēnsis , e, von Arelate, arelatensisch, ager, Plin. 10, 116: concilium, Sulp. Sev. chron. ...
Agyrium , ī, n. (Ἀγύριον ... ... d'Argiro, Cic. Verr. 3, 67 sq. – Dav.: 1) Agyrinēnsis , e, agyrinensisch, ager, populus, civitas, Cic.: Plur. subst., Agyrinēnsēs, ium ...
Aquilēia , ae, f. (Ἀκυληΐα ... ... Ledaeo felix A. Timavo, Mart. 4, 25, 5. – Dav. Aquilēiēnsis , e, aquilejensisch, ager, Liv.: Plur. subst., Aquilēiēnses, ium, m., ...
Antiochus , ī, m. (Ἀντ ... ... Corp. inscr. Lat. 1, 571 u. 574. Dav.: a) Antiochēnsis , e, zu Antiochus III. gehörig, antio chensisch, pecunia, von Ant. empfangen, Val. Max. 3, 7 ...
Antiochīa ( auch - ēa , s. ... ... Schah Djehan, Amm. 23, 6, 54. – Dav.: a) Antiochēnsis , e, zu Antiochien (no. I) gehörig, antiochensisch, ordo, plebs, Amm.: Plur. subst., Antiochēnsēs, ium, ...
Buchempfehlung
Der Erzähler findet das Tagebuch seines Urgroßvaters, der sich als Arzt im böhmischen Hinterland niedergelassen hatte und nach einem gescheiterten Selbstmordversuch begann, dieses Tagebuch zu schreiben. Stifter arbeitete gut zwei Jahrzehnte an dieser Erzählung, die er sein »Lieblingskind« nannte.
156 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Nach den erfolgreichen beiden ersten Bänden hat Michael Holzinger sieben weitere Meistererzählungen der Romantik zu einen dritten Band zusammengefasst.
456 Seiten, 16.80 Euro