Cāius (bei Dichtern auch Cāïus), ī, m. u. ... ... Vorname. Bei Hochzeiten pflegte man den Bräutigam Caius u. die Braut Caia zu nennen, u. sie sagte: Ubi tu Caius, ego Caia; vgl. Paul. ex Fest. in ...
aiuga , ae, f., in der Vulgärspr. = chamaepitys, Scrib. 167.
deius , s. 1. diūs.
bāiulo (bāiolo), āre (baiulus) = ἀχθοφορῶ (Gloss.), den Lastträger ... ... ferri proprie dicimus quae quis suo corpore baiulat, portari ea, quae quis in iumento secum ducit, ICt.: uterus, quo mulier baiulat partum, Prob. de nom. exc. ...
Atēius , ī, m., röm. Eigenname, I) C ... ... ann. 3, 45. – II) C. Ateius Capito, Sohn des vorigen, ein berühmter Jurist, bekannt als Gegner des ... ... . ann. 1, 76. Gell. 4, 10, 7. – III) Ateius Praetextatus, mit dem ...
dē-iuvo , āre, jmd. nicht mehr unterstützen, deserere illum et deiuvare in rebus advorsis pudet, Plaut. trin. 344.
dē-iugo , āre (eig. vom Joche entfernen, dah. übtr.) entfernen, trennen, Pacuv. tr. 110.
ceivis , ceivitās , s. cīvis, cīvitās /.
dē-iūro , s. dē-iero /.
Auvona , ae, m., s. Avona.
deivus , s. dīvus.
bāiulus (bāiolus), ī, m. = ἀχθοφόρος, ein ... ... Briefträger, Hier. ep. 15. no. 5: non eris boni nuntii baiulus, Überbringer, Vulg. 2. regg. 18, 22: baiuli divinarum caeremoniarum, Firm. math. 3, 9, ...
... . r. 2, 6, 4: übtr., ac iam me deiungere a forensi labore constitui, mich ganz loszumachen, Tac. dial. 11. – Partiz. Perf. übtr., unum (genus analogiae) deiunctum (unzusammenhängend), alterum coniunctum, Varro LL. 10, 45 (wo ...
Aufēius , a, um, von Aufejus herrührend, aufejisch, des Aufejus, aqua, Plin. 31, 41: lex, Gell. 11, 10, 1.
dēiugis , e (de u. iugum), abwärts geneigt, dorsum, Auson. Mos. 164.
Āpulēius (Appulēius), ī, m., Name mehrerer Römer, unter denen ... ... u. 138, 18: Apuleius Platonicus, Apul. de dogm. Plat. 3. p. 264 H. ... ... der Röm. Lit. 5 § 366 f. – Adi. Apulēius (Appulēius), a, um, apulejisch, A. lex (sc. ...
Coccēius , a, um, Name eines ital. Geschlechts, aus dem bes. bekannt: I) L. Cocceius Nerva, Rechtsgelehrter und Staatsmann, Vermittler zwischen Oktavian u. Antonius im J. 40 u. 37 v. Chr., Hor. sat. 1, 5, ...
Cycnēius , a, um, zum Böotier Cyknus (dem Sohne der Hyrie) gehörig, Tempe, das in Böotien gelegene, Ov. met. 7, 371.
dēiūrium , iī, n. (deiuro), der Eid, Gell. 7, 18 lemm. u. § 8.
Canulēius , ī, m., Name einer röm. plebej. gens, aus der am bekanntesten: C. Canuleius, Volkstribun 445 v. Chr., beantragte ein Gesetz, das die Ehen zwischen Patriziern und Plebejern gestattete, Liv. 4, 1 sqq. Cic. ...