... Curt. (u. so destinata morti victima, Flor.: debiti destinatique morti, unfehlbar dem T. ... ... habere, Liv.: quas urbes direpturos se destinaverant, Liv.: sibi destinatum in animo esse Camillo summittere imperium, Liv.: ... ... configere, Dict.: certo ictu destinata ferire, Curt. – serrā per destinata currente, in der vorgeschriebenen ...
... eilen, sich beeilen (Ggstz. cunctor), quid festinas? Ter.: omnes festinant intus totis aedibus, Plaut.: plura scripsissem, nisi tui festinarent, Cic.: dies noctesque festinare, Sall.: Romani domi militiaeque intenti festinare, parare, Sall.: esseda, naves festinant, Hor.: m. ...
dēstina , ae, f. (destino), die Befestigung = ... ... übtr., Atlas d. caeli, Arnob. 2, 69: Thomas Libycae mutantis destina terrae, Coripp. laud. Iustin. 1, 18: suas fabulas ruinosas qualibuscumque responsionum destinis fulcire, Augustin. serm. 12, 12; vgl. ...
Vestīnī , ōrum, m., eine Völkerschaft in Italien am Adriatischen Meere, bekannt ... ... ; 10, 3, 1. Plin. 3, 107. – Dav. Vestīnus , a, um, vestinisch, populus, legio, Liv.: caseus, Plin.: grex, Mart.: senex ...
fēstīnē , Adv. (festinus), eilig, Cassiod. var. 3, 40, 1. – / Cic. ad Att. 4, 14, 2 jetzt festive.
2. fēstīnō , Adv. (festinus), eilends, Capit. Albin. 6, 6.
fēstīnus , a, um (rückgebildet aus festino), eilend, eilfertig, v. Pers., Verg., Ov. u.a.: v. Lebl., rota, Claud.: celeritas, Amm.: benevolentia, Paneg. vet. – m. Genet., voti, Stat. ...
fēstīnis , e (Nbf. v. festinus), eilend, eilfertig, nunc haec res me facit festinem, Titin. com. 103 (wo jedoch festinem wahrsch. der Konjunktiv Präs.).
Plestīnī , ōrum, m., eine Völkerschaft in Umbrien, Plin. 3, 114. Corp. inscr. Lat. 11, 5635.
restinguo , stīnxī, stīnctum, ere, auslöschen, löschen, ... ... den brennenden Wall, Caes.: calcem, Plin.: calx restincta, Inscr.: carbo restinctus, Plin.: absol., ad restinguendum concurrunt, zum Löschen, Caes. ... ... .: mentes auditorum inflammatas, Cic.: odium alcis, Cic.: peroratio inflammans restinguensque, Cic. – b) übh. ...
fēstīnātō , Adv. (festino), eilfertig, eilig, schleunig, Plin. 18, 98. Col. ... ... . 16, 2. Iustin. 38, 10, 11. – Kompar. fēstīnātius , Suet. Aug. 29, 1. Amm. 24, 6, 11. ...
praestino , āvī, ātum, āre (v. *praestinus u. dieses von praes, wie cras, crastinus, procrastinare), kaufen, erhandeln (s. Lorenz Plaut. Pseud. 164), alqd u. alqm, Plaut. u. Apul.: ...
re-fēstīno , āre, wieder zurückeilen, Rufin. bei Hieron. ad Rufin. 3, 6. Paul. Nol. ep. 45 extr.
dēstinātē , Adv. (destino), ausdauernd, beharrlich, Amm. 18, 2, 7: Compar., Amm. 20, 4, 14.
fēstīnātē , Adv. (festino), eilends, Placid. gloss. V, 23, 16.
af-fēstīno (ad-fēstīno), āre, beschleunigen, Ps. Soran. de puls. p. 278 R.
dēstinātō , s. dē-stinono. II, B, 1.
1. intestīna , ōrum, n., s. intestīnus.
2. intestīna , ae, f., s. intestīnus.
intestīnus , a, um (intus), I) ... ... u. Isid. (vgl. fartum intestinum e crassundiis, Varro LL.): intestina alci crepant, crepitant, murmurant, ... ... Cic.: creberrimo frigidae aquae usu intestina vitiare, Suet. – Heterokl., intestīna, ae, f., Apic. ...
Buchempfehlung
Der 1890 erschienene Roman erzählt die Geschichte der Maria Wolfsberg, deren Vater sie nötigt, einen anderen Mann als den, den sie liebt, zu heiraten. Liebe, Schuld und Wahrheit in Wien gegen Ende des 19. Jahrhunderts.
140 Seiten, 7.80 Euro