concorditer , Adv. m. Compar. u. Superl. (concors), einträchtig, harmonierend, aeternum serere diem c., Enn. fr.: c. congruere inter se, Plaut.: c. et amore mutuo vivere cum alqa, Suet. – concordius bellum gerere, Liv ...
verträglich , pacis amans (friedliebend). – placidus (ruhig u. friedsam, z.B. mores) – concors (einträchtig). – Adv . concorditer (z.B. vivere cum alqo).
zurechtkommen , mit etwas, alqd expedire od. explicare. – mit jmd. gut z., concorditer vivere cum alqo.
Herz , I) im physischen Sinne, eig. u. übtr.: ... ... sie sind ein H. und eine Seele , intime iuncti sunt. concorditer vivunt (sie sind in Eintracht verbunden, sie leben einträchtig); omnia sunt ...
Ruhe , I) Abwesenheit der Bewegung u. Tätigkeit: quies ( ... ... (im allg.); mirā concordiā vivere (von zwei Eheleuten): mit jmd., concorditer vivere cum alqo: die öffentliche R. stören, tumultum inicere civitati: ...
Friede , pax (im allg., bes. im Ggstz. zu ... ... agere; *intimo in sinu pacis vivere: mit jmd. in Frieden leben, concorditer vivere cum alqo; pacem servare cum alqo (mit jmd. Fr. halten): ...
con-gruo , gruī, ere (con u. *gruo, ... ... , Tac. – m. inter se, zB. illi inter se congruunt concorditer, Plaut.: ne nos inter nos congruere sentiant, Ter. – m. ...
vertragen , I) v. tr.; z.B. die ... ... concordem esse; concordare. – sich mit jmd. gut v., cum alqo concorditer vivere: sich mit jmd. nicht v., cum alqo discordare. – ...
harmonisch , concinnus. consŏnus. concors. congruens. verb. concors et congruens (harmonierend, Ggstz. absonus, absurdus). – modulatus (gehörig abgemessen, ... ... consoni. – h. Bau von etc., s. Ebenmaß. – Adv. concorditer; congruenter; modulate.
einträchtig , concors (Ggstz. discors). – concordiā coniunctus, ... ... , amici concordiā coniunctissimi; magnā amoris conspiratione consentientes amici. – Adv. concorditer (z.B. vivere cum alqo). – ei. mit dem Gatten ...