cōnsōlātor , ōris, m. (consolor), der Tröster, Cic. Tusc. 3, 73; ep. 6, 4, 3. Sen. ad Helv. 1, 4. Isid. 10, 38 u. Eccl.
Tröster , consolator. – ich bin von allen der schlechteste T., unus ex omnibus minime sum ad te consolandum accommodatus.
cōnfortātor , ōris, m. (conforto), einer, der sehr stärkt, neben consolator, Augustin. serm. 264, 2.
cōnsōlātrīx , trīcis, f. (Femin. zu consolator), die Trösterin, Eccl.
cōnsōlātōrius , a, um (consolator), tröstend, Trost-, litterae, Cic. ad Att. 13, 20, 1. Augustin. ep. 208, 1: epistula, Augustin. ep. 259, 1. Cassiod. hist. eccl. 7, 40 extr.: codicilli, Suet. Oth ...