incitāmentum , ī, n. (incito), das ... ... absol., id maximum erat bellantibus incitamentum, Curt. 8, 14 (48), 11. – m. subj ... ... – b) v. Pers., m. obj. Genet., uxor, quae incitamentum mortis et particeps fuit, Anreizerin, ...
Sporn , calcar (sowohl des Reiters als des Hahns). – radius (der Hahnensporn). – stimulus. aculeus. incitamentum (bildl., Stachel, Anreizungsmittel; z.B. stimulus gloriae). – die ... ... es ist etwas ein mächtiger Sp. zu etwas, est alqd maximum alcis rei incitamentum.
Antrieb , I) die Handlung des Antreibens: impulsus. impulsio ( ... ... jmds. Zutun); ultro (gutwillig). – b) äußeres Mittel zum Antreiben: incitamentum. irritamentum (Anregungsmittel). – stimulus od. Plur. stimuli (Stachel, ...
anreizen , instigare (anreizen, anhetzen). – acuere. exacuere ... ... (der Ansporner). – Anreizung , s. Anreizen. – Anreizungsmittel , irritamentum. incitamentum. invitamentum (bes. im Plur.). – illecebra. lenocinium (Lockmittel).
anlocken , allicere, allectare, verb. invitare et allectare od. al lectare et invitare, alle alqm ad alqd. illicere od. pellicere ... ... ; allectatio. – II) als Sache: invitamentum (als Einladung). – incitamentum (als Anreizung).