... , ōrum, m., die Einw. von Kalabrien, die Kalabrier, Mela 2, 4, 2 (2 ... ... – Dav.: A) Calaber , bra, brum, kalabrisch, in od. ... ... , 31, 5. – C) Calabricus , a, um, kalabrisch, oliva, Col.: ...
alabrum , ī, n., die Haspel, Garnwinde, Isid. 19, 29, 2 (wo alibrum).
... 109. – Dav.: 1) Alabandēnsis , e, aus Alabanda, Philocles Alab., ... ... ium, m., die Einw. von Alabanda, die Alabandenser, Cic. u. ... ... . u. Vitr.: plur. griech. Nomin. Alabandīs (Alabandeis, Ἀλαβανδεις), die Einw. von Al., die Alabander ...
calabrīx , brīcis, f., ein Strauch, viell. der färbende Wegedorn (Rhamnus infectorius. L.), Plin. 17, 75. Pallad. 10, 14, 3.
alabētēs , ae, m. (ἀλάβης), ein Fisch im Nil, der Aalwels (Silurus anguillaris, L.), Plin. 5, 51.
alabaster , strī, m., u. alabastrum , strī, n. ( ... ... glattes Salbenfläschchen aus Alabaster oder wirklichem orientalischem Onyx-Edelstein, Cic. fr., Plin. u. ... ... Gestalt, die »noch geschlossene Rosenknospe« Plin. 21, 14. – II) alabastrum = stibi (w.s.), Plin. 33, 101. – / ...
pālābundus , a, um (palor), umherschweifend, umherirrend, Iudaei, ... ... 22 (56): oves, Cypr. epist. 42, 4: verb. errantes et palabundi, Cypr. epist. 49, 2: dispersi et palabundi vagantur, Cypr. quod idola etc. 10.
bālābundus , a, um (balo), blökend, oves, Cypr. ep. 45, 3.
Alabarchia , s. Arabarchēs unter Arabarches.
alabastrus , ī, m., s. alabaster /.
alabastrum , ī, n., s. alabaster.
Alabarchēs , s. Arabarchēs.
ascalabōtēs , ae, m. (ἀσκαλαβώτης), eine Art Eidechsen, rein lat. stellio gen. (Lacerta Gecko, L.), Plin. 29, 90.
mālabathron , ī, n., s. mālobathron.
alabastrītēs , ae, Akk ēn, m. (ἀλ ... ... ein Kalk-, nicht, wie unser Alabaster, Gipsstein), Plin. 36, 60 u.ö., s. Romé l'Isle de antiquorum Alabastrite in Nov. Act. Acad. Nat. Curios. VI. ...
Calābra cūria , s. cūria no. II, B.
talabarriunculus , ī, m. u. talabarrio , ōnis, m., Laber. com. bei Gell. 16, 7, 6 (bis jetzt nicht gedeutet).
... alter Name eines Teiles von Unteritalien, Kalabrien, Plin. 3, 99, oder Apulien, Paul. ... ... Dav. Messāpius , a, um, apulisch od. kalabrisch, Ov. – Plur. subst., Messāpiī, ōrum, m., ...
hālo , āvī, ātum, āre, I) intr. hauchen, duften, arae sertis recentibus halant, Verg.: aurae, quae de gelidis halabant vallibus, wehten, Ov. – II) tr. aushauchen, ausduften, ...
Ennius , iī, m., aus Rudiä in Kalabrien (dah. Rudinus homo von Cicero gen., vgl. Rudinus unter Rudiae), geb. 239 v. Chr., der größte röm. Dichter der vorklass. Zeit, Schöpfer des röm. Epos, noch in später ...
Buchempfehlung
»Es giebet viel Leute/ welche die deutsche poesie so hoch erheben/ als ob sie nach allen stücken vollkommen wäre; Hingegen hat es auch andere/ welche sie gantz erniedrigen/ und nichts geschmacktes daran finden/ als die reimen. Beyde sind von ihren vorurtheilen sehr eingenommen. Denn wie sich die ersten um nichts bekümmern/ als was auff ihrem eignen miste gewachsen: Also verachten die andern alles/ was nicht seinen ursprung aus Franckreich hat. Summa: es gehet ihnen/ wie den kleidernarren/ deren etliche alles alte/die andern alles neue für zierlich halten; ungeachtet sie selbst nicht wissen/ was in einem oder dem andern gutes stecket.« B.N.
162 Seiten, 8.80 Euro