historia , ae, f. (ἱστορία ... ... , Suet.: historiae Graecae, Cic.: historiae scriptor, Gell.: historiarum scriptor, Quint., auctor, Vell.: historiae Graecae scriptor, Capit.: Romanae historiae scriptor, Hieron.: scriptores historiae ...
dis-crepo , āvī, āre, nicht übereinstimmen (Ggstz. ... ... sibi, Cic.: inter se, Cic.: nulla in re, Cic.: res multum discrepans auctorum opinionibus, Vell. – m. Dat. = von (s. Ritter ...
pontifex , ficis, m. (pons u. facio), I) ... ... .: A) pontificālis , e, pontifikalisch, oberpriesterlich, insignia, Liv.: auctoritas, Cic.: ludi, die der pontifex maximus nach Antritt seines Amtes gab ...
ēloquium , iī, n. (eloquor), I) die Sprache ... ... . – c) = die Redegabe, Beredtheit, Beredsamkeit, Romani maximus auctor Tullius eloquii, Lucan. 7, 62: rhetor eloquii Latini, Carm. epigr. ...
prō-traho , trāxī, tractum, ere, vor-, vorwärts ziehen, ... ... bringen, offenbaren, entdecken, facinus per indicium, Liv.: publicanorum fraudes, Vell.: auctorem nefandi facinoris, Liv.: Q. Salvidienum consilia nefaria adversus Caesarem molitum indicio suo, ...
augurium , ī, n. (augur), die Beobachtung ... ... , o mea frustra semper verissima auguria rerum futurarum! Cic.: constitui apud te auctoritatem augurii et divinationis meae; debebit habere fidem nostra praedictio, Cic.: coniugis augurio, ...
per-vinco , vīcī, victum, ere, I) intr. völlig ... ... pervincere potuit, ut referrent consules, Liv.: hic orationibus pervicerunt, ut consules in senatus auctoritate fore dicerent se, si etc., Liv. – absol., facito ...
per-hibeo , buī, bitum, ēre (per u. habeo), ... ... honorem alci, Plin.: alci gratias, Apul. – b) beilegen, alci auctoritatem, Plin.: vim herbae, Plin.: alci rei palmam, den Vorzug geben, ...
dē-terreo , terruī, territum, ēre, von etw. ... ... deterreor, Cic.: non deterrentur tamen milites nostri vineas proferre, Hirt. b. G.: auctoritate censoriā sociis deterritis id sacrilegium prohibere, Liv. – bl. alqm, Caes ...
cōgnitor , ōris, m. (cognosco), als gerichtl. t. ... ... Cic.: alienarum simultatium tribunum plebis cognitorem fieri, Liv.: u. so Apollo paeanum auctor, Liber dithyramborum cognitor, Fronto de eloqu. p. 146, 4 N. – ...
per-moveo , mōvi, mōtum, ēre, stark in Bewegung ... ... ., Cic. de har. resp. 27. – oft im Partic., permotus auctoritate, iniuriis, Caes.: studio dominandi, Sall. – b) in bezug auf ...
dumtāxat (duntāxat), Adv. (v. dum u. tāxo ... ... , versteht sich, nämlich (griech. δηλαδή), ex idoneis d. auctoribus, Quint.: exceptis d. iis gentibus, quae regnantur, Tac.: caeduis (arboribus) ...
vetustus , a, um (vetus), durch langes Bestehen (Liegen usw ... ... ulcera vetusta, vetustiora, Cels.: vetustiores scriptores, Liv.: vetustissima disciplina, Liv.: vetustissimi auctores, die Altklassiker, Vorklassiker, Quint.: dass. bl. vetustissimi, Prisc. ...
fūnebris , e (funus), I) das Leichenbegängnis betreffend, Leichen-, ... ... Toten-, 1) eig.: tunicae, Plin.: sacra, Menschenopfer, Ov.: auctoramentum, Blutgeld, Vell. – 2) poet. übtr., fähig, Leichen zu ...
ē-mentior , tītus sum, īrī, erlügen, erdichten, lügend ... ... für usw., se genitum septemplice Nilo, Ov. met. 5, 188: em. auctorem eius doli Sullam, Tac. ann. 13, 47. – ganz absol., ...
re-vereor , veritus sum, ēri, I) etwas scheuen ... ... II) Achtung, Ehrerbietung erzeigen, hochachten, ehren, virtutem, Cornif. rhet.: auctoritatem illustrium scriptorum, Colum.: fortunam alcis, Curt.: vicem regis, Curt. – / ...
cōn-sīgno , āvī, ātum, āre, mit dem Merkzeichen ( ... ... , verbriefen, alqd litteris, publicis litteris, Cic.: fundos publicis commentariis, Cic.: auctoritates nostras, Cic. – übtr., antiquitas clarissimis monumentis testata consignataque, Cic.: ...
perquīro , sīvi, sītum, ere (per u. quaero), ... ... . Hisp.: cum comperisset Seleucum grammaticum a ministris suis perquirere, quos quoque tempore tractaret auctores, Suet. – impers., perquiritur a coactoribus, Cic. Clu. 180.
splendeo , ēre, hell-, schimmernd glänzen, schimmern, strahlen, ... ... Cic.: splendere alienā invidiā velle, auf Unkosten anderer glänzen wollen, Liv.: splendentes auctores, Plin. – / Nbf. nach der 3. Konjug. splendit = ...
ad-hinnio , īvī, ītum, īre, zuwiehern, anwiehern ( ... ... Spät.: sic ad illius hanc orationem adhinnivit, ut non magistrum virtutis, sed auctorem libidinis a se illum inventum arbitraretur, Cic. Pis. 69.
Buchempfehlung
In der Nachfolge Jean Pauls schreibt Wilhelm Raabe 1862 seinen bildungskritisch moralisierenden Roman »Der Hungerpastor«. »Vom Hunger will ich in diesem schönen Buche handeln, von dem, was er bedeutet, was er will und was er vermag.«
340 Seiten, 14.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro