Calabrī , ōrum, m., die Einw. von Kalabrien, die ... ... .: tubera, Pallad. – subst., calabrica , ae, f., eine Art chirurg. Bandage, Plin. Val. 3, 13. – u. dav. calabrico , āre, in die calabrica gen. Bandage bringen, ibid. ...
calabrīx , brīcis, f., ein Strauch, viell. der färbende Wegedorn (Rhamnus infectorius. L.), Plin. 17, 75. Pallad. 10, 14, 3.
Bruttiī (Brūtiī, Brittiī), ōrum, m., die Bruttier, die Bewohner der Südspitze Italiens (j. Calabria Ulteriore), Liv. 22, 61, 11. Augustin. de civ. dei 3, 17. Cassiod. var. 9, 3: Sing. Bruttius ...
Lacīnium , iī, n. (Λακίνιο ... ... Lacinia einen berühmten Tempel hatte, j. Capo della Colonne ( in Calabria ulteriore), Liv. 27, 25, 12. Plin. 3, 43. – ...
aestuōsus , a, um, Adj. m. Superl. (aestus), I) brennend heiß, glühend, schwül, auster, Plin.: Syrtes, Calabria, Hor.: via, Cic.: solum, Plin.: aestuosissimi dies, Plin. 34, ...
calōrātus , a, um (calor), erhitzt, heiß, ferrum ... ... vatillum, Apic. 8, 406: bes. durch die Sonnenhitze heiß, Calabria, Porphyr. Hor. epod. 1, 27: caniculares dies, qui sunt caloratissimi, ...
super-vehor , vectus sum, vehī, I) über ... ... über eine Örtl. hinausfahren, montem, Catull. 66, 44: promunturium Calabriae, Liv. 42, 48, 7. – übtr., übertreffen, ...
frūmentifer , fera, ferum (frumentum u. fero), Getreide tragend, Calabria, Iunior. descr. orb. p. 402 Mai.
Rēgium , iī, n., I) ein alter Flecken der Bojer ... ... inscr. Lat. 11, 970. – II) eine Stadt im Bruttischen (jetzt Calabria ulteriore) an der Südspitze Italiens, an der Meerenge von Sizilien, jetzt ...
praesideo , sēdī, sessum, ēre (prae u. sedeo), I ... ... Curt.: Nolae, Liv.: Hellesponto, Liv.: classi (mit der Fl.) Brundisio Calabriaeque circa litoribus, Liv.: bes. v. Gottheiten, cunctae Siciliae, Cic.: ...