con-certor , ārī = concerto (w.s.), Ps. Cypr. de spect. 3. Vulg. sap. 15, 9 u. Sirach 38, 29. Itala (Tolet.) ep. Iudae 3.
abscōnsio , ōnis, f. (abscondo), das Verbergen, Chalcid. in Plat. Tim. 123: a turbine et a pluvia, Vulg. Iesai. 4, 6.
cōnābilis , e (conor), mit häufigem Ansatze, c. atque laboriosi vomitus, Cael. Aur. acut. 3, 1, 4.
cicōnīnus , a, um (ciconia), zum Storche gehörig, des Storchs (der Störche), adventus, Sidon. ep. 2, 14.
abscōnsor , ōris, m. (abscondo), der Verberger, pecuniarum absconsores, Firm. math. 3, 11 in.: auri, ibid. 3, 8.
conchātus , a, um (concha), muschelförmig, cauda, Plin. 10, 43: rectum vel conchatum parietum spatium, Plin. 11, 270.
concessor , ōris, m. (concedo), der Erfüller, desideriorum, Fulg. act. mund. p. 151, 18 H.
conceptor , ōris, m. (concipio), der Begeher, peccati, Arator. II. in act. apost. 16, 437.
concentor , ōris, m. (concino), der Mitsänger im Chor, der Chorist, Isid. 7, 12, 28.
conamīcus , ī, m., der Mitfreund, Corp. inscr. Lat. 6, 11914.
basilicon , s. basilicus no. II, C, 2.
1. conceptus , - issimus , s. con-cipio.
... . Schaltier, I) im allg.: ostreis et conchyliis omnibus contingit, ut cum luna pariter crescant pariterque decrescant, Cic. ... ... die Purpurfarbe, vestis conchylio tincta, Cic.: conchylia et purpuras (Muschel- u. ... ... das Purpurgewand, eorum conchylia, Iuven. 3, 81: conchylia Coa, Iuven. 8, 101. ...
con-celebro , āvī, ātum, āre, etwas von allen Seiten, überaus ... ... -bekannt machen, a) übh.: rumorem, Q. Cic. pet. cons. 50. – b) rühmend, rühmen, preisen, verherrlichen, ...
con-calēsco , caluī, ere (Inchoat. v. concaleo ... ... concalescit, Plin. 18, 304: ne (frumentum) concepto umore vitietur et concalescat, Sen. de brev. vit. 19, 1: prius abis, quam lectus ubi cubuisti concaluit locus, Plaut. Amph. 513: ...
absconditē , Adv. (absconditus), versteckt, I) eig., Vulg. iudic. 4, 21 u.a. – II) übtr., von der Rede, a) der Form der Darstellung nach dunkel, verhüllt, implicite et absc. ...
concavitās , ātis, f. (concavus), die Höhlung, Höhle, Cael. Aur. chron. 2 ... ... , Fulg. myth. 1, 15: dicunt quod terra solida sit et nullam concavitatem possit admittere, ut Cicero, Schol. Lucan. 9, 102.
concēnātio , ōnis, f. (conceno), die Speisegesellschaft, als Übersetzung des griech. συμπόσιον ( wie compotatio Übersetzung des griech. ἁρμονία), Cic. de sen. 45; ep. 9, 24, 3 (Plur.).
Cerconīcus , ī, m. (κέρκος u. νικαν), Schwänzelsiegerich, ein erdichteter kom. Name, Plaut. trin. 1021.
cōnāmentum , ī, n. (conamen), ein Hebewerkzeug zum Herausgraben einer Pflanze, der Knebel, conamenta ossea iligneave, Plin. 19, 27.
Buchempfehlung
Bereits 1792 beginnt Jean Paul die Arbeit an dem von ihm selbst als seinen »Kardinalroman« gesehenen »Titan« bis dieser schließlich 1800-1803 in vier Bänden erscheint und in strenger Anordnung den Werdegang des jungen Helden Albano de Cesara erzählt. Dabei prangert Jean Paul die Zuchtlosigkeit seiner Zeit an, wendet sich gegen Idealismus, Ästhetizismus und Pietismus gleichermaßen und fordert mit seinen Helden die Ausbildung »vielkräftiger«, statt »einkräftiger« Individuen.
546 Seiten, 18.80 Euro