Colchī , ōrum, m. (Κόλχοι), ... ... Akk. chidem u. chida, Akk. Plur. chides u. chidas, f. (Κολχίς), a) die durch das ...
Nēreus , eos u. eī, Akk. ea, m. ... ... , idos, Akk. ida, Vok. ei, Akk. Plur. idas, f. (Νηρηΐς), eine Tochter des Nereus, ...
Pīeros u. - us , ī, m. (Πί ... ... Pierus, Prop. – subst., Pieriae, die Musen, Musae, quas Pieridas et Pierias poëtae solent appellare, Cic. de nat. deor. 3, 54. ...
Caryae , ārum, f. (Καρύαι), ... ... Serv. Verg. ecl. 8, 30. – b) Caryātides, Akk. tidas, f., α) die im Tempel der Artemis (Diana) dienenden lakonischen Mädchen ...
iaspis , idis, f. (ἴασπις), ... ... u. 1020. Mart. 5, 11, 1 (wo Akk. Plur. iaspidas). Tert. adv. Marc. 2, 10 (wo Akk. iaspin). Vulg ...
Minyās , ae, m. (Μινύαι), ... ... met. 4, 1. – d) Minyēis , ēidis, Akk. Plur. ēidas, f. (Μινυηΐς), Tochter des Minyas ...
Azōtos u. - us , ī, f. (Ἄζ ... ... Nehem. 13, 24. – B) Azōtis , idis, Akk. Plur. idas, f., aus Azotos, uxores, Vulg. 2. Esdr. 13, ...
scheda (schida) u. scida , ae, f. ( ... ... ut scida ne qua depereat, Cic. ad Att. 1, 20, 7: omnes scidas excutit, Quint. 1, 8, 19. – Form scheda, Mart. ...
Pīrēnē , ēs, f. (Πειρήνη ... ... Dav. Pīrēnis , idis, Akk. ida, Akk. Plur. idas, f. (Πειρηνίς), pirenisch, ...
dē-cerno , crēvī, crētum, ere, entscheiden, I) etwas ... ... . in (gegen) u. Akk., at enim quis reprehendet, quod in parricidas rei publicae decretum erit (verhängt werden wird)? Sall. Cat. 51, ...
propior , neutr. propius, Genet. ōris, Superl. proximus ... ... quod aetate (dem Zeitalter nach) proximus de iis, qui etc., Nep.: Callicratidas, qui praefectus classis proximus post Lysandrum fuit, unmittelbar (der Zeit nach) ...
af-ficio (ad-ficio), fēcī, fectum, ere (ad u ... ... mortuum, egestate vivum, Cic.: alqm amplissimo regis honore et nomine, Cic.: res sordidas deorum honore, göttliche Ehre erweisen, Cic.: alqm iniuriā, ihm Unrecht ...
ex-sisto (existo), stitī (titī), ere, I) intr. ... ... (v. Blutbächen), Curt.: inter aures (v. einem Horn), Caes.: liquidas in auras (v. der Saat), Lucr. – B) prägn., ...
... signa, Liv. – quid est, quod trepidas? Ter.: metu, Verg.: formidine, Ov.: prout sonuit acies terrent trepidantve ... ... trepidate meas defendere naves, Verg. Aen. 9, 114: non tu certae trepidas occurrere morti, Stat. Theb. 1, 640: nec trepidat sacram spectare ...
ob-struo , strūxī, strūctum, ere, I) entgegenbauen, - ... ... obstruxit, Sen. de ben. 3, 17, 2. – im Bilde, placidas viri deus obstruit aures, verstopft die Ohren (= macht taub gegen Bitten, ...
in-clūdo , clūsī, clūsum, ere (in u. cludo, ... ... epistulam, Cic. ep.: alqd orationi, Cic. – 3) begrenzen, Callipidas (die Kallipiden in Sarmatien) Hypanis includit, Mela: plaga Ponto ac Maeotide ...
angulus , ī, m. (vom Stamme ANG, griech ... ... isti in angulis personant, Cic. – im Bilde, hunc locum fugis et reformidas et me ex hoc, ut ita dicam, campo aequitatis ad istas verborum angustias ...
dē-decus , oris, n., die Unzierde = ... ... Iustin.: cum nec prodere visum dedecus (die Eselsohren) auderet (v. Midas), Ov.: nasi dedecus (die abgeschnittene Nase), Apul. – c) ...
Tiberis , is, Akk. im, Abl. ī, m. ... ... Akk. -brin); 15, 432 (Genet. -bridis). – attrib., Thybridas undas, Ov. her. 7, 145. – personif., Thybris, der ...
Calydōn , ōnis, Akk. ōnem u. ōna, Akk ... ... die Kalydonierin, pavida, Deïanira, Ov.: Plur. Akk. idas, die Kalydonierinnen, Stat. – C) Calydōnius , a, ...
Buchempfehlung
Als E.T.A. Hoffmann 1813 in Bamberg Arbeiten des französischen Kupferstechers Jacques Callot sieht, fühlt er sich unmittelbar hingezogen zu diesen »sonderbaren, fantastischen Blättern« und widmet ihrem Schöpfer die einleitende Hommage seiner ersten Buchveröffentlichung, mit der ihm 1814 der Durchbruch als Dichter gelingt. Enthalten sind u.a. diese Erzählungen: Ritter Gluck, Don Juan, Nachricht von den neuesten Schicksalen des Hundes Berganza, Der Magnetiseur, Der goldne Topf, Die Abenteuer der Silvester-Nacht
282 Seiten, 13.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro