dis-curro , currī u. cucurrī, cursum, ere, I) ... ... ) v. leb. Wesen, absol., Suet. u.a.: huc atque illuc, Petron.: per omnes silvas, Ov.: per Baianum sinum equis, Suet.: per ...
cōn-fugio , fūgī, ere, hinzufliehen, d.i. irgendwohin ... ... tu scilicet eo nunc confugies ›Quid mea?‹ Ter.: deinde ubi erubuit, confugit illuc, ut neget, accedere quicquam posse ad voluptatem nihil dolentis, Cic.: is eo ...
circum-ago , ēgī, āctum, ere, I) im Kreise-, ... ... einem Orte zum andern herumtreiben, -führen, 1) eig.: huc illuc clamoribus hostium circumagi, Tac.: nihil opus est te circumagi, d.i. ...
articulus , ī, m. (Demin. v. artus), das ... ... kleinere u. größere Satzglieder, Cic.: oratio sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc, ohne Bänder u. Gelenke, Cornif. rhet.: dah. ein ...
prae-verto (praevorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ... ... illos praevertentur, sie werden auf diese ihre ganze Aufmerksamkeit beschränken, Cato fr.: illuc praevertamur (darauf wollen wir vielmehr unser Augenmerk richten), quod etc., Hor.: ...
labefacio , fēcī, factum, ere, Passiv labefīo , factus ... ... invidia labefecit, Cic. Sest. 101: animus vario labefactus vulnere nutat huc levis atque illuc, Ov. met. 10, 375: m. griech. Acc., magno animum ...
discursio , ōnis, f. (discurro), I) das Auseinanderlaufen ... ... so sehr als möglich, Amm. 31, 9, 2: qui cursu publico huc illuc frequenti discursione mittantur, Firm. math. 3, 4, 4.
circum-specto , āvī, ātum, āre (Frequ. v. circumspicio ... ... . trin. 863. – m. folg. indir. Fragesatz, circumspectans huc et illuc, si quem reperiat, cui etc., Cornif. rhet.: circumspectare atque agitare dux ...
interpretātio , ōnis, f. (interpretor), I) die Erklärung ... ... 8, 8: sententiam suam interpretatione lenire, Suet. Caes. 14, 1: huc illuc trahere interpretatione, Tac. hist. 3, 3. – m. folg. ...