Mida , s. Midās.
Midās (Mida), ae, m. (Μίδας), Sohn ... ... . 2. Claud. laud. Stil. 3, 230 (wo Nom. Mida). – In einem musikalischen ... ... . Midīnus , a, um, zu Midas gehörig, midinisch, Midinum sapere, nach Eselsart, ...
Numida , ae, m. (v. nomas, νομάς), ... ... der Nomade, Arabia Numidarum, Vitr. 8, 3, 8 codd. (Rose Nomadum), ... ... der Numidier, Sall. Iug. 12, 4: Plur. Numidae = die Numidier, Sall ...
Midaïum , iī, n. (Μιδάϊ ... ... Midaeēnsēs , ium, m., die Einw. von Midaium, die Midäer, Cic. ep. 3, 8, 3 ... ... Midaeī , ōrum, m., die Einw. von Midaium, die Midäer, Plin. 5, 105.
pȳramida , ae, f., Nbf. v. pyramis, die Pyramide, als geom. Figur, Boëth. inst. arithm. 2, 4; 2, 23 u. 24. Claud. Mam. de stat. anim. 1, 25, 2.
Thirmida , ae, f., Stadt im Inneren Numidiens, Sall. Iug. 12, 3.
formīdātor , ōris, m. (1. formido), einer, der Abscheu empfindet, mali (Ggstz. amator boni), Augustin. serm. 23, 18.
formīdātio , ōnis, f. (formido), das Furchtempfinden = δειλία, Gloss. II, 267, 11.
formīdāmen , inis, n. (1. formido), das Schreckbild, bustorum formidamina, Apul. apol. 64.
Sēmi-numida , ae, m., ein halber Numidier, Apul. apol. 24.
pȳramidālis , e (pyramis), pyramidal, Boëth. inst. arithm. 2, 4.
formīdābilis , e (formido, āre), grausig, fürchterlich, ... ... .: dolores et metus, per se formidabiles res, Sen. ep. 123, 15; vgl. ep. 104, 25. – Acc. neutr. st. des Adv., formidabile ridens, Stat. Theb. 8, 582. ...
reformīdātio , ōnis, f. (reformido), das Zurückscheuen, Zurückbeben, Cic. part. or. 11.
īnformīdātus , a, um (in u. formido), ungefürchtet, Sil. 15, 241.
per-formīdātus , a, um, sehr gefürchtet, Sil. 3, 608 (al. praeformidatus).
... .: auro (für das G.) formidat Euclio, Plaut.: neque prius desinam formidare, quam etc., Cael. in ... ... intravit animum pavor, id solum metuunt, quod primum formidare coeperunt, Curt.: nimis illum, Plaut.: aquae formidatae, Wasserscheu, Ov.: m. folg. Infin., si isti ...
nātio , ōnis, f. (nascor), I) abstr.: A) ... ... Geborenwerden, die Geburt, natione Medus, Nep.: natione Numida, Tac. – personif., Natio, die Geburtsgöttin, Cic. ...
plāco , āvi, ātum, āre (Kausativ v. placeo, ... ... stammverwandt mit plā-nus), ebenen, beruhigen, I) eig.: aequora tumida, Verg.: aequora, Ov. – II) übtr., beruhigen = ...
a-spīro (ad-spīro), āvī, ātum, āre, I) intr ... ... secunda, Catull.: si minima aspiret aura, Plin.: ad quae (granaria) nulla aura umida ex propinquis locis aspiret, Varr.: ut frigus ad eum non aspiret, Cels.: ...
2. cālīgo , āvī, ātum, āre (1. caligo), I) ... ... amnes frigidis nebulis caligant, Col. 1, 5, 4. – omnis, quae umida circum caligat, nubes, Verg. Aen. 2, 605 sq.: aram tenui caligans ...
Buchempfehlung
Aristophanes hielt die Wolken für sein gelungenstes Werk und war entsprechend enttäuscht als sie bei den Dionysien des Jahres 423 v. Chr. nur den dritten Platz belegten. Ein Spottstück auf das damals neumodische, vermeintliche Wissen derer, die »die schlechtere Sache zur besseren« machen.
68 Seiten, 4.80 Euro