1. prae-dico , āvī, ātum, āre, I) öffentlich ... ... Caes.: iniuriam in eripiendis legionibus praedicat, Caes. – m. dopp. Acc., patrem eius miserum praedicas, erklärst für usw., Plaut. most. 981. – ...
ex-probro , āvī, ātum, āre (ex u. probrum), ... ... folg. dir. Rede: cum illi quidam in altercatione exprobrasset ›quotiens ego vidi patrem tuum etc.‹, Suet. fr. 40 (vit. Hor.) ed. Reiff. ...
cōgnitio , ōnis, f. (cognosco), I) das Kennenlernen ... ... senatus aut principis, Quint.: cognitiones magistratuum, principum et senatus, Quint.: c. inter patrem et filium, Liv.: c. falsi testamenti, Suet.: consulibus cognitionem dare ( ...
aedifico , āvī, ātum, āre (aedes u. facio), ... ... Varr.: navem de sua pecunia, Cic.: diffusiora consaepta pluris (teuerer), Col.: patrem familiae villam rusticam bene aedificatam habere expedit, Cato. – bildl., mundum, ...
secundum , Adv. u. Praep. (secundus), I) Adv. ... ... gleichsam in zweiter Linie, unmittelbar nach, nächst, zunächst, nach, sec. patrem tu es pater proximus, Plaut.: s. te nihil mihi amicius est solitudine, ...
quis-quis , quaequae, quidquid (quicquid) und adi. quodquod, ... ... . – b) um wieviel od. soviel quidquid amare patrem videntur, soviel sie auch usw. Gell.: quidquid amas = quantum, Catull ...
im-precor , ātus sum, ārī (in u. precor), I) anwünschen, a) Gutes, alci bene, ... ... jmd. anrufen, incrementa solis, Apul. met. 2, 28: deum patrem, Hieron. de perp. virgin. 2.
re-genero , āvī, ātum, āre, I) wieder erzeugen, durch die Geburt hervorbringen oder fortpflanzen, naevos, Plin.: ... ... wieder darstellen, avum, seinem Großvater ähnlich sein, Plin.: ebenso patrem, Plin.
cōn-sēntio , sensī, sēnsum, īre, zusammenstimmen, übereinstimmen, ... ... urbem Romam, Liv. – ζ) m. adversus u. Akk., adversus patrem suum cum amicis, Val. Max. 9, 11. ext. 3. – ...
pro-fiteor , fessus sum, ērī (pro u. fateor), ... ... nennen, a) mit dopp. Acc. pers.: pr. se patrem infantis, Cic.: se grammaticum, Cic.: amicum, sich Fr. nennen, ...
inter-rogo , āvī, ātum, āre, fragen, befragen, ... ... milites fugere, Caes.: is cum interrogaretur utrum (wen von beiden) pluris, patrem matrem ne, faceret, ›matrem‹ inquit, Nep.: censetis hominem interrogem, meus ...
com-memoro , āvī, ātum, āre, etw. »sich oder ... ... fuisse assensorem, Cic. ep. 6, 21, 1: vitandi rumoris causā, quo patrem Caesarem vulgo reprehensum commemorabat, Suet. Aug. 45, 1. – m. ...
ex-timēsco , timuī, ere, I) intr. ich gerate ... ... 9, 7, 1. – β) m. Acc. der Pers.: patrem, Ter.: magistrum, Hor.: non ext. victorem, Val. Max., victorem orbis ...
flāgitium , iī, ( zu flagito, jmd. anschreien, also ... ... Skandal geben, Plaut.: per flagitium (in ehrenrühriger Weise) ad inopiam redigere patrem, Ter.: flagitium est m. folg. Acc. u. Infin., ...
carpentum , ī, n. (ein gallisches Wort), ein zweiräderiger Wagen ... ... carpento in forum invehi, Liv.: carpentis per urbem vectari, Liv.: supra eum (patrem occisum) carpentum inigere, Varr. LL.: per patris corpus carpentum agere, Liv. ...
il-lūcēsco (illūcīsco), lūxī, ere (in u. lucesco ... ... coepisset, Aur. Vict.: ubi illuxit, Liv.: illuxit, amici, eamus ad raptae patrem, Sen. rhet.: citius illuxit, Sen. rhet. (Caes. b. c. ...
cōn-salūto , āvī, ātum, āre, jmd. laut ... ... Plin.: m. dopp. Acc., alqm regem, alqm dictatorem, Liv.: alqm patrem patriae, Suet.: eam Volumniam, Cic.: uxorem Augustam, Suet.: im Passiv ...
co-honesto , āvī, ātum, āre, zu Ehren bringen ... ... ep. 13, 11, 3. – funus laudatione pro rostris ceterisque sollemnibus, Tac.: patrem deorum bubulis cornibus (ironisch), Arnob.: quod unum reliquum fortuna fecerit, id ...
strangulo , āvi, ātum, āre (στραγγ ... ... würgen, I) eig. u. übtr.: a) eig.: patrem, Cic.: ex se natos pueros, Lact.: equitem Romanum in carcere, Plin. ...
perspicāx , ācis (perspicio), scharfsichtig, a) physisch: ... ... Pers., ego me non tam astutum neque ita perspicacem esse id scio, Ter.: patrem novisti ad (in bezug auf) has res quam sit perspicax, Ter.: ...
Buchempfehlung
Die zentralen Themen des zwischen 1842 und 1861 entstandenen Erzählzyklus sind auf anschauliche Konstellationen zugespitze Konflikte in der idyllischen Harmonie des einfachen Landlebens. Auerbachs Dorfgeschichten sind schon bei Erscheinen ein großer Erfolg und finden zahlreiche Nachahmungen.
554 Seiten, 24.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro