2. pūbēs , is, f. (1. pubes), I) das Zeichen des ... ... Verg., Ov. u. Plin.: pube tenus, Verg.: nudus omnia praeter pubem, Amm. – B) ... ... übtr., Männer, Leute, Volk, pube praesenti, Plaut.: Dardana, Trojaner, Verg.: agrestis, ...
... , männlich, erwachsen (Ggstz. impubes), I) eig.: nisi puberem te haberet, Crass. ... ... puberem aetatem, Liv.: priusquam pubes esset, Nep.: antequam puberes sint, Mela. – subst., ... ... mannbare Leute, Männer (Ggstz. impuberes u. impubes), omnes puberes interficere, Caes. u. ...
pūbor = παιδεύομαι (ich werde erzogen), ich werde mannbar, Dosith. 60, 19 K.
pūbis , is, f., s. 2. pūbēs /.
pūber , eris, s. 1. pūbēs.
pūbēns , entis (1. pubes), mannbar, vollkräftig, a) v. Pers.u. pers. Zuständen: fratres, Claud.: anni, Auson. u. Orest. tr. 526. – b) übtr., v. Gewächsen, vollkräftig, strotzend, ...
pūbēda , ae, m. (pubes), der große Junge, Mart. Cap. 1. § 31 u. 9. § 908 Eyss. (Kopp bupaeda).
pūbero , āre = crescere, incrementare, Gloss. IV, 152, 41 u. ö.
... etc., Cic.: si alter eorum pubuerit, ICt. – vixdum aetate pubescente, Val. Max.: ille iam ... ... omnia floreant et in suo quaeque genere pubescant, Cic.: pubescere leto (v. Vogel Phönix), jung ... ... , sich bekleiden, vites laetificae pampinis pubescere, Enn. fr.: prata pubescunt variorum flore colorum, Ov ...
pūblicē (altlat. in Inschriften poblice), Adv. (publicus), I) (nach publicus no. I) von Staats wegen, ... ... efferri (bestattet werden), Nep. – II) (nach publicus no. II) übtr.: A) allgemein, insgesamt, ...
pūblico , āvī, ātum, āre (publicus), I) zum Staatseigentume machen, dem Staate zueignen, einziehen, konfiszieren, regnum Iubae, Caes.: bona alcis, Caes. u. Liv. epit.: privata, Cic.: pecuniam, Liv.: pecuniam regiam, Liv. epit.: ...
im-pūbēs , beris, u. im-pūbis , e (in u. pubes), nicht mannbar, unreif ... ... 28, 41. – / Über die Formen impubes u. impubis s. Georges Lexik. d. lat. Wortf ...
Pūblius , iī, m. (v. poplus = populus, d.i. ... ... . abgekürzt, wie P. Cornelius. – / P. Syrus, s. Pūblilius. – P. Vergilius Maro, s. Vergilius.
pūblica , ae, f., s. pūblicus.
dēpubem , porcum lactantem, qui prohibitus sit pubes fieri, Paul. ex Fest. 71, 23.
pūbīsco , s. pūbēsco /.
... s. rēs. – acta publica, Tac. u.a. – publicos canes alere, auf ... ... § 1. – Plur., publica male redimere, Cic.: publica conducere, Hor.: societates ... ... ausgehen, Cic.: procurrere in publicum, Caes.: convivari in publico, öffentlich, Cic.: in ...
pūbertās , ātis, f. (puber), die Geschlechtsreife, Mannbarkeit, ... ... , Suet.: p. iuvenilis, Apul.: primis pubertatis annis, Iustin.: nondum pubertatem ingressus, Tac.: annos pubertatis egressus, Iustin.: in robustiorem gradum transiens pubertas, Sen. – II) ...
Pūblipor , ōris, m. = Publii puer (servus), Sall. hist. fr. 3, 69 (79) bei Prisc. 6, 48. Quint. 1, 4, 26. Prob. cath. 16, 18 (IV).
... . ad Att. 12, 32. § 1. – Außerdem Publius Publilius Lochius Syrus, gew. bl. Publius Syrus od. bl. Publilius od. bl. Publius gen., ein röm. Freigelassener von ... ... , 3 (18). § 8. – b) Pūblilius , publilisch, tribus, Liv. ...
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro