salīnātor , ōris, m. (salinae; eig. v. *salino, āre), ... ... , Salinenpächter, Cato oratt. 19. fr. 5. – II) Salīnātor, ein röm. Beiname.
Sēna , ae, f., eine Stadt in Umbrien am Adriatischen Meere, wo Livius Salinator den Hasdrubal schlug, j. Senigaglia, Liv. 27, 46 sq. Eutr. 3, 10: in deren Nähe ein gleichn. Fluß, Sil. 8, 455. Lucan. ...
... M. Livius, mit dem Beinamen Salinator, den er erhielt, als er während seiner Zensur eine Salzsteuer einführte, ... ... . 2, 273. – Livius Andronīcus, aus Tarent, Sklave des Livius Salinator, seit 240 v. Chr. Schauspieler u. Schauspieldichter (Tragiker u. ...
Andronīcus , ī, m. (Ἀνδρόνι ... ... Livius Andronicus, geb. zu Tarent, durch Kriegsgefangenschaft Sklave des M. Livius Salinator (um 240 v. Chr.), der erste Bühnen- (auch epische) Dichter ...
aerārius , a, um (aes), I) ... ... gegeben haben sollte), Cic. Cael. 71. – praetores, quaestores, tribuni, salinatores, s. praetor, quaestor, tribunus, salinator. – B) subst.: 1) aerārius , ī, m., der ...
arx , arcis, f. (v. Stamme ARC in ... ... (A. von Korinth) inter omnia in immanem altitudinem edita, Liv.: qui (Salinator) amisso oppido (Tarent) fugerat in arcem, Cic.: potitus est urbis ...
cōgnōmen , minis, n. (co und gnomen = nomen), ... ... cognomen habere Sapientis, Cic.: Tarquinius, cui Superbo cognomen facta indiderunt, Liv.: inde Salinator Livio inditum cognomen, Liv.: erit c. id tibi per te partum, quod ...
Metaurus , ī, m. (Μέταυρο ... ... vom Konsul C. Klaudius Nero, der sich mit dem anderen Konsul M. Livius Salinator vereinigt hatte, mit 66000 Mann Kerntruppen geschlagen wurde, j. Metaro od. ...