Samarīa , ae, f. (Σαμάρει ... ... Tac. u.a. – B) Samarītānus , a, um, samaritanisch, Eccl.: subst., Samarītāna, ae, f., die Samaritanerin ...
Pelōros u. - us , ī, m. (Πέ ... ... (2. § 118). – Dav. Pelōritānus , a, um, peloritanisch, ora, Solin. 5. § 5.
Salapia , ae, f., Stadt im daunischen Apulien, j. ... ... 4, 12. – Dav.: A) Salapitānus , a, um, salapitanisch, Prisc. 2, 63: Plur. subst., Salapitānī, ōrum, m ...
circum-eo u. circu-eo , īvī u. gew ... ... caerulea fascia albo distincta circumibat, Curt.: cuius non hederae circuiere caput, Prop.: hippodromus platanis circumitur, Plin. ep. – β) v. der Pers.: extremas oleis ...
triumpho , āvī, ātum, āre (triumphus), I) intr. ... ... .: proximis temporibus triumphati magis quam victi sunt, Tac.: triumphati Medi, Hor.: triumphatis Spartanis, Iustin.: triumphato Oriente, Iustin.: omnia armis Romanorum superata et a Cornelio Balbo ...
Tripolis , is, Akk. im, Abl. ī, f ... ... Liv. 42, 53, 6. – Dav. Tripolitānus ager , das tripolitanische Gebiet, Liv. 36, 10, 5. – II) Stadt in Thessalia ...
recupero (altertümlich recipero), āvī, ātum, āre (recipio), ... ... von uns getrennt sind): obsides, Caes. u. Cic.: deos patrios reportabat Segestanis ex urbe hostium recuperatos, Cic.: Pelopidam (in vincula coniectum), wieder befreien, ...
... A) Neāpolītānus , a, um, neapolitanisch, Cic. – subst., Neāpolītānī, ōrum, m., die ... ... , 22 D 2 . – C) Neāpolītis , tidis, f., neapolitanisch, meretrix, Afran. com. 136. – III) Stadt in ...
opitulor , ātus sum, ārī (ops u. *tulo = ... ... 4, 53: numquid dubium poterit esse, quin Verre praetore plus Mamertinis cybaea quam Tauromenitanis foedus opitulatum sit? Cic. Verr. 5, 50. – non op. ...
Panormus (Panhormus), ī, f. (Πάνορ ... ... 36, 5. – Dav. Panormitānus (Panhormitānus), a, um, panormitanisch, aus Panormus, Cic. – Plur. subst., Panormitānī, ōrum, ...
canārius , a, um (canis), I) zum Hunde gehörig, Hunde-, sacrificium, Atei. Capito: augurium, wo ein ... ... subst. Canāriī , ōrum, m., eine (von Hunden sich nährende) mauretanische Völkerschaft, Plin. 5, 15.
Drepanum , ī, n. (Δρέπανο ... ... . p. 337 B. – Dav. Drepanitānus , a, um, drepanitanisch, aus Drepanum (vgl. Prisc. 2, 63), pupillus, Cic. Verr ...
2. Tyndaris , idis, Akk. idem u. ida, ... ... 36, 2, 11. – Dav. Tyndaritānus , a, um, tyndaritanisch, von oder zu Tyndaris, civitas, Cic.: legati, ...
prae-cipio , cēpī, ceptum, ere (prae u. capio), ... ... auch longius spatium fugā, Liv.: bellum, vorher anfangen, Tac.: mons a Lusitanis praeceptus, vorher besetzt, Sall. fr.: si lac praeceperit aestus, wenn ...
gymnasium (gumnasium, guminasium), iī, n. (γυμν ... ... 3: virgineum (in Sparta), Prop. 3, 14, 2: aula omnis Spartanis gymnasiis durior, Pacat. pan. 13, 4. – dah. scherzh., ...
Epidauros (- us ), ī, f. (Επίδ ... ... 850, 24. – E) Epidauritānus , a, um, aus Epidaurus, epidauritanisch, Plur. subst., Epidauritānī, ōrum, m., die Einw. von ...
quārtānus , a, um (quartus), zum ... ... – Plur., idem tempus (autumnus) quosdam longissimis (morbis) implicat, maximeque quartanis, Cels.: Icatidas medicus quartanas finiri coitu spopondit, Plin.: qui remedia quartanis tertianisque collo adnexa gestarunt, Spart. – II) zur vierten Legion, subst ...
quīntānus , a, um (quintus), zum Fünften gehörig, ... ... Macr. sat. 1, 12, 3 u. 13, 6 14, 8: quintanis (sc. vicibus), jedesmal am fünften Pfahle, Plin. 17, 169. ...
Lūsītānia , ae, f., früher = das Land der Lusitaner zwischen ... ... 21, 43, 8. – Dav. Lūsītānus , a, um, lusitanisch, aus Lusitanien, Viriathus Lusitanus, Cic., genere Lusitanus, Aur. Vict.: ...
... ;ιος), a) therapnäisch, auch poet. für spartanisch marita od. nata rure Therapnaeo, Helena, Ov.: sanguis Therapnaeus, des Knaben Hyazinth aus Amyklä, Ov.: Amyclae, spartanisch, weil es neben Sparta lag. Mart. – b) = ...
Buchempfehlung
Vor dem Hintergrund einer romantisch idyllischen Fabel zeichnet der Autor individuell realistische Figuren, die einerseits Bestandteil jahrhundertealter Tradition und andererseits feinfühlige Persönlichkeiten sind. Die 1857 erschienene Bauernerzählung um die schöne Synnöve und den hitzköpfigen Thorbjörn machte Bjørnson praktisch mit Erscheinen weltberühmt.
70 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro