mīmus , ī, m. (μιμος), I) ... ... bildl., die Komödie, das Possenspiel, die Farce, vitae humanae, Sen.: in hoc mimo, Suet.: famam mimum facere ...
ē-rēpo , rēpsī, rēptum, ere, I) intr.: A) ... ... ) schleppen, Spart. – übtr., v. Lebl., per obliquas erepit porticus arces, zieht sich empor, Stat. silv. 2, 2, 30. – ...
logos u. - us , ī, m. (λόγος), I) das Wort, 1) ... ... Vernunft, Auson. Griph. (XXVI) 2, 68 p. 131 Schenkl. Marcell. carm. de medic. 6.
euhoe , Interj. (ευοι), Jubelruf der Bacchantinnen, ... ... . met. 4, 523: euhoe sonat, Ov. met. 6, 597: euhoe parce Liber, parce. Hor. carm. 2, 19, 7 K.: pars clamant Euhion, ›euhoe ...
medius , a, um (altind. mádhya-h, griech. ... ... .: dah. e medio = aus dem großen Publikum, ex medio res arcessit comoedia, Hor.: verba e medio, Ov.: vollst., verba e medio ...
oculus , ī, m. (Demin. v. *ocus, ... ... .: opprimere oculos suos, Lact.: opprimere oculos (eines Sterbenden), Val. Max.: parcere oculis suis, seinen Augen ein schreckliches Schauspiel ersparen, Domit. bei ...
dī-rigo (dē-rigo), rēxī, rēctum, ere (dis u ... ... eine Richtung geben, ihn od. sie leiten, flumina arcemus, dirigimus, avertimus, Cic. de nat. deor. 2, 152: sin autem ...
animus , ī, m. (griech. ἄνεμος, Wind, Hauch ... ... ad nuptias, Ter. Andr. 377. – m. folg. Genet. Gerund., parcendi victis filio animus et promptior et honestior, Iustin. 9, 8, 20: ...
dē-icio , iēci, iectum, ere (de u. iacio), ... ... Liv.: alta Ceraunia telo (v. Jupiter, mit dem Blitz), Verg.: summas arces Italûm, Verg.: arces Alpibus impositas, Hor.: monumenta regis templaque Vestae (v. Tiber), Hor. ...
a-perio , peruī, pertum, īre ( aus *ap-verio, ... ... nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit, Cic.): carceres (in der Rennbahn), Varr.: eas arcas (Särge), Liv.: sepulcrum ...
sequor , secūtus sum, sequī, tr. u. intr. ... ... non appeti, Plin. ep.: quae tum est pulcherrima, cum sequitur, non cum arcessitur, Quint.: ebenso cum sequitur, non cum affectatur, Quint. – / ...
cōnsul , sulis, m. (arch. consol, Corp. inscr. ... ... Liv.: Papum Aemilium C. Luscino familiarem fuisse, bis unā consules, Cic.: M. Marcellus ille quinquies consul, Cic. – creare consules, alqm creare consulem, s. ...
ex-pōno , posuī, positum, ere, heraus-, offen hinsetzen, ... ... den Verhältnissen nach, ne inermes provinciae barbaris nationibus exponerentur, Tac.: expositum ad invidiam Marcelli nomen, Tac.: ut minus ad iniurias fortunae simus expositi, Sen.: libertas exposita ...
contrā (v. con, d.i. κατά, » ... ... ... hinwärts, insula, quae c. Brundisinum portum est, Caes.: castellum c. arcem obiecit, Liv. – B) übtr. auf Handlungen: 1) v. ...
mōlior , ītus sum, īrī (moles), I) v. tr. ... ... erbauen, errichten u. dgl., a) konkr. Objj.: muros, arcem, Verg.: aditum per saxa, bahnen, Curt.: aedem, Flor.: nidos ...
precor (praecor), ātus sum, ārī (prex), ... ... .): gnatique patrisque, alma, precor, miserere, Verg. Aen. 6, 117: parce, precor, precor! Hor. carm. 4, 1, 2: parce, precor, fasso, Ov. her. 15 (16), 11; u. ...
de-inde , abgek. de-in , Adv. (de ... ... alsdann, fernerhin, weiterhin, Cimbrum Gabinium statim ad me... vocavi; deinde item arcessitur L. Statilius et post eum C. Cethegus, Cic.: dein Tubero, nescio, ...
iūdico , āvī, ātum, āre (ius dico; vgl. Varro ... ... Cic.: iud. falsum, Cic.: lites (stlites), Cic.: de ea re inter Marcellos et Claudios patricios (v. den Zentumvirn), Cic.: alqd contra alqm, ...
dir-imo , ēmī, ēmptum, ere (dis u. emo), ... ... – b) Verfeindete auseinander bringen, moderatione meliorum dirempti (Caecina et Marcellus), Tac. hist. 2, 53. B) im weitern Sinne, etw ...
1. dē-cīdo , cīdī, cīsum, ere (de u. ... ... defertur et istius more deciditur, Cic.: quibus omnibus rebus actis atque decisis producuntur e carcere, Cic.: res transactione decisa, ICt. – m. cum u. ...
Buchempfehlung
Grabbe zeigt Hannibal nicht als großen Helden, der im sinnhaften Verlauf der Geschichte eine höhere Bestimmung erfüllt, sondern als einfachen Menschen, der Gegenstand der Geschehnisse ist und ihnen schließlich zum Opfer fällt. »Der Dichter ist vorzugsweise verpflichtet, den wahren Geist der Geschichte zu enträtseln. Solange er diesen nicht verletzt, kommt es bei ihm auf eine wörtliche historische Treue nicht an.« C.D.G.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro