incōgitantia , ae, f. (incogitans), die Unbedachtsamkeit, Unüberlegtheit, Plaut. merc. 27.
... se, Cic.: homines ea sibi accĭdere posse non cogitant, Cic.: fac memineris et cum animo tuo cogites G. Caesarem atrocissimo ... ... Sulpicio cogitans, Cic.: cum de tuis cogitas, Cic.: mihi de rationibus tuis cogitanti, Cic. – u. = an etw. denken, auf ... ... sein, α) m. Acc.: nihil cogitant nisi caedes, nisi incendia, Cic.: c. proscriptiones ...
lūdus , ī, m., das Spiel (als ... ... pilam se, aut ad talos, aut ad tesseras conferunt, aut etiam novum sibi excogitant ludum, Cic. – dare ludum alci, Zeitvertreib machen, Plaut. u ...
occurro , currī, cursum, ere (ob u. curro), I ... ... . (vgl. Sorof Cic. Tusc. 1, 51): ne cui de liberis cogitanti dirum omen occurram, Sen. rhet.: m. folg. Acc. u. ...
as-sisto (ad-sisto), astitī (adstitī), ere, hintreten, ... ... .: mihi assistat diligens aliquis aut peritus, Quint.: neque enim scribenti, ediscenti et cogitanti praeceptor assistit, Quint.: si assiduus studiorum exactor astiterit, Quint.: ut causae suae ...
succurro , currī, cursum, ere (sub u. curro), I ... ... die Gedanken kommen, einfallen, beifallen, ut quidque succurrit, libet scribere, Cic.: cogitanti autem (mihi) haec fere succurrebant, Cic.: multa succurrunt, quae dicerentur, Liv ...
ex-cōgito , āvī, ātum, āre, ausdenken, aussinnen, erdenken ... ... . 1, 1, 1. – b) v. Lebl.: nova ludibria subinde excogitante fortunā, Curt. 5, 12 (34), 20: hoc utilitas excogitavit, Quint. ...
1. occupātus , a, um, PAdi. (occupo), I) ... ... p. 697 Migne. – m. in u. Abl., minime male cogitantes, qui in eo studio occupati sunt, Cato: occupati in munitione castrorum, Caes ...
iniūriōsē , Adv. (iniuriosus), widerrechtlich, ungerecht, frevelhaf t, ... ... de imp. Pomp. 11. – Superl., quae in eos qui iuste vivunt iniuriosissime cogitantur, Augustin. de quaest. 83. no. 82.