Compsa , ae. f., Stadt der Hirpiner im Gebirge von Samnium, unweit der Quellen des Aufidus, j. Conza, Liv. 23, 1, 1. Vell. 2, 68, 3. – Dav. Compsānus , a, um, aus od ...
Hirpīnī (Irpīnī), ōrum, m. ( nach Serv. Verg. ... ... irpus), eine samnitische Völkerschaft in Unteritalien, von der Mündung des Kalorflusses bis zum Aufidus, Liv. 22, 61, 11 u.a.: meton. = ...
violēns , entis (vis) = violentus, gewaltsam, ungestüm, mutig, Iolaus, Cic. fr. ( nach Ter. Maur. 657): Aufidus, Hor. carm. 3, 30, 10: victor equus, Hor. ep. ...
perfidē , Adv. (perfidus), treulos, pater crudeliter exponens, perfide recipiens, Sen. contr. 9, 3 (26). § 11: perf. rumpere pactum, Gell. 20, 1, 54: p. agere, Tryphon. dig. 26, 7, 55. § 1 ...
fīdāmen , minis, n. (fidus), das Vertrauen, die Zuversicht, Eccl.
perfidia , ae, f. (perfidus), die Wortbrüchigkeit, Treulosigkeit, Unredlichkeit, Cic. u.a.: perfidiā trucidare alqm, Suet. Galba 3, 2. – Plur., Plaut. capt. 522 u. Pseud. 583. Gell. 14, 2, ...
exsecūtor , ōris, m. (exsequor), I) der Vollzieher, Vollstrecker, Ausführer, A) im allg.: acerrimus malorum propositorum, Vell.: fidus secretorum, Amm.: officiorum, Geschäftsführer, ICt. – B) insbes. ( ...
taurifōrmis , e (taurus u. forma), stierförmig, vom Flusse Aufidus, weil die Flußgötter mit Stierhörnern dargestellt werden, Hor. carm. 4, 14, 25.
trifissilis , e = trifidus, Auson. epigr. 128, 7.
male , Adv. (malus, a, um), ... ... Überlegung beraubt, Cic. u. Sen., schwermütig, Verg.: m. fidus, unzuverlässig, Verg. u. Tac.; vgl. malefidus: m. gratus, undankbar, Ov.: m. parens, m. parentes, ...
amīcus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... , Cic.: intimus, Cic.: magnus, intimer, Cur. b. Cic.: fidus, infidus, Cic.: firmus ac fidelis, Cic.: melior et fidelior, Liv.: carus, ...
aut , Coni. disiunct. (vgl. griech. αὖ, wieder ... ... mit dem Satze vorstehender Negation, neque vero qui non iisdem rebus movetur naturāque consentit fidus aut stabilis potest esse, Cic.: sine quibus nec intellegi quicquam nec quaeri aut ...
sono , sonuī, sonitum, āre (sonus), I) intr.: 1) ... ... numerosa fides quāque aera rotunda Cybebes mitratisque sonant Lydia plectra choris, Prop.: longe sonans Aufidus, Hor.: sonant (es toben) clamore viri, stridoro rudentes, ventorum incursu ...
2. magis , Adv. (magnus), mehr (griech. ... ... 1) vor Adii. u. Advv.: a) übh.: maxime fidus, Cic.: maxime exoptatus, Ter.: maxime celebratus, Sall. – b) insbes ...
volvo , volvī, volūtum, ere (altind. válate, dreht ... ... lacrimae, Hieron. – v. Flusse, per silvas, Verg.: sic tauriformis volvitur Aufidus, Hor.: quanta cum praecipitatione volvuntur (flumina), Sen.: caeco volvente fluctu, ...
illūc , Adv. (ille), I) räumlich = dorthin, ... ... – II) zeitlich, dahin, illuc usque (bis dahin) fidus, Tac. ann. 15, 54. – m. Genet., illuc aetatis ...
horror , ōris, m. (horreo) = φρίξ, φρίκη, das ... ... nix et caerulei Boreae ferus abstulit horror, Frostschauer, Kälte, Val. Flacc.: multifidus ruptis e nubibus horror effugit, poet. vom Hagel, Val. Flacc.: ...
saevio , saeviī, saevītum, īre (saevus), wütend sein, wüten ... ... . u. Hor.: mare ventis, Sall.: pelagus, Tac.: ventus, Caes.: Aufidus, Hor.: saevit venenum in praecordiis, Hor. – tibi flagrans amor et libido ...
exuviae , ārum, f. (exuo), eig. »das, was ... ... Optimi Maximi, Suet.: exuviae filiae ornatusque, Mart. Cap.: has enim exuvias mihi perfidus ille reliquit, Verg.: exuvias facere, quas vovi, volo, will den Raub ...
Diomēdēs , is, m. (Διομήδη ... ... Verg. Aen. 8, 9: Diomedis campi, in Apulien bei Kannä am Flusse Aufidus, Liv. 25, 12, 7. – Dav. Diomēdēus ( ...
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro