dē-struo , strūxī, strūctum, ere, etw. Gebautes ... ... Quint.: beneficia levitate, Col.: v. lebl. Subjj., sic longius aevum destruit ingentes animos (Mut), Lucan. 8, 28. – b) Pers.: ...
Illyriī , ōrum, m., eine Völkerschaft, die ihren Wohnsitz zwischen ... ... , Hiluricus), a, um, illyrisch, mare, Cic.: exercitus, Tac.: gentes, Mela: bellum Hilluricum, Fast. Venus. im Corp. inscr. Lat. ...
per-domo , domuī, domitum, āre, völlig bezähmen, -bändigen ... ... ganze Länder, Völker gänzlich bezwingen, unterjochen, Latium, Hispaniam, Liv.: gentes, Vell.: Faliscos, Ov.: Salassos, Liv. epit.: omni Galliā cis Rhenum ...
... . mul. 2, 18, 2: omnes gentes, Hieron. in Isai. 8, 27. v. 2 u. ... ... Iren. 4, 31, 1): bildl., a vino fornicationis suae omnes gentes, Itala apoc. 14, 8. – II) insbes., einen Trank ...
Cōcȳtos u. - us , ī, m. (Κώ ... ... 29 (wo Ggstz. nunc evehentes quosdam in sidera, nunc ad Cocyti profunda mergentes): poet. für die »Gewässer der Unterwelt« übh., Verg. Aen. ...
flaccus , a, um ( aus *mlākos, vgl. griech. ... ... dah. nom. propr., Flaccus als Beiname mehrerer römischen gentes (der kornelischen, fulvischen usw.), auch des Dichters Horaz u.a. – ...
cohērēs , ēdis, c, der Miterbe, L. ... ... caro consors et coheres (sc. animae), Tert. de res. carn. 7: gentes esse coheredes promissionis eius, Vulg. ad Ephes. 3, 6.
lūcidus , a, um (lux), lichtvoll, hell, I ... ... domus, Ov.: lucidissima stella, Vitr.: aether lucidissimus, Sen. – adv., lucidum fulgentes oculi, Hor. carm. 2, 12, 14. – 2) prägn., ...
Paeones , um, Akk. as, m. (Παί ... ... später Emathia (w. s.) gen., Liv. u. Plin.: Paeoniae gentes, Plin. – B) Paeonis , idis, f. (Παι ...
Ismarus , ī, m. (Ἴσμαρος), u. Ismara , ōrum, n., ein Berg in Thrazien am ... ... poet. = thrazisch, tyrannus, v. Tereus, Ov.: gentes, Ov.: merum, Prop.
Euganeī , ōrum, m., ein Volksstamm in Oberitalien, der sich ... ... – Dav. Euganeus , a, um, euganisch, der Euganer, gentes, Plin.: lacus, Mart.: agna, Iuven.: montes, Sidon.
con-tineo , tinuī, tentum, ēre (con u. teneo), ... ... lacus (est) lacuna magna, ubi aqua contineri potest, Varro LL.: c. murenas ingentes in piscina, Sen.: privatā custodiā (Obhut) contineri (v. Schriften), ...
con-cipio , cēpī, ceptum, ere (con u. capio), ... ... (schmähliche Behauptungen) animo, Cic.: iram intimo animo et corde, Cic.: animo ingentes iras, Ov.: c. mente vaticinos furores (Begeisterung), Ov.: pectore robur ...
1. contingo , tigī, tāctum, ere (con u. tango ... ... Caes.: saltus Vescinus Falernum contingens agrum, Liv.: sinum parva oppida contingunt, Mela: contingentes Illyricum coloniae, Suet.: Aegyptus dorso Aethiopiam contingit, Mela. – m. ...
cōn-ficio , fēci, fectum, ere (con u. facio), ... ... in reliquum corpus dividuntur, Cic. – v. dem verdauenden Geschöpfe, omnia dentibus frangentes protinusque devorata conficientes ventre, Plin. – im Bilde, lectio non cruda, ...
ex-specto (expecto), āvī, ātum, āre, nach einem Ggstde ... ... Abl.: praemia ab se exspectarent, Caes.: a te hoc civitas vel potius omnes gentes non exspectant solum, sed etiam postulant, Cic. – proletarios nominavit, ut ex ...
2. continuo , āvī, ātum, āre (continuus), zusammenhängend machen ... ... et iunctus est, Cic.: alci montibus continuata videntur nemora riparum, Curt.: Suionibus Sitonum gentes continuantur, Tac. – b) in sich: α) denselben Ggstd. ...
co-haereo , haesī, haesum, ēre, zusammenhangen, ... ... usw. Band zusammenhangen, eng verbunden sein, v. Pers., tot gentes non sacris, non moribus, non commercio linguae nobiscum cohaerentes, Curt.: etiamsi nobis ...
as-suēsco (adsuēsco), suēvī, suētum, ere (*assueo), I) ... ... armis etiam Romanis assueverat, Flor.: homines labore assiduo et cotidiano assueti, Cic.: tot gentes alterius imperio ac nomine assuetae, Curt. – m. Dat. (vgl ...
frequēns , entis (verwandt mit farcio), häufig in Raum und ... ... Cic.: senatus frequens (»zahlreich« u. dah. »beschlußfähig«) convenit, Cic.: gentes numero (an Z.) frequentes, capite arma frequentes, Liv. – übtr ...
Buchempfehlung
Nach dem Vorbild von Abraham von Franckenberg und Daniel Czepko schreibt Angelus Silesius seine berühmten Epigramme, die er unter dem Titel »Cherubinischer Wandersmann« zusammenfasst und 1657 veröffentlicht. Das Unsagbare, den mystischen Weg zu Gott, in Worte zu fassen, ist das Anliegen seiner antithetisch pointierten Alexandriner Dichtung. »Ich bin so groß als Gott, er ist als ich so klein. Er kann nicht über mich, ich unter ihm nicht sein.«
242 Seiten, 11.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro