ūnus (altlat. oenus), a, um, Genet. ūnīus ... ... ., als Zahlwort: unus de magistratibus, Cic.: mihi secundis rebus unus ex fortunatis hominibus, adversis unus ex summis viris videbatur, Cic.: unus ex Curiatiis, Liv. ...
homo , inis, masc. (altlat. hemo; vgl. ... ... homines, Plaut.: u. = die Angehörigen übh., a tuis hominibus abesse, Cic. – D) Plur. homines = Hausväter, Kolonisten ...
gemo , uī, itum, ere, I) intr. seufzen, ... ... .: noctua gemit, krächzt, Prop.: illa gemens (capella), Avian.: feras cum hominibus gemere, Avian.: ad praesepe gemit leto moriturus inerti (equus), Ov. – ...
... salutis bonae si quid, Cic.: raro simul hominibus bonam fortunam bonamque mentem dari, Liv.: b. mors, ein glücklicher, ... ... fallacis etc., Cic.: pessimus atque optimus vir, Quint.: iustis autem et fidis hominibus, id est bonis viris, ita fides habetur, ut etc., Sall.: ...
causa (von Cicero u. nach ihm noch von Vergil u. ... ... in causam plebis inclinare, Quint.: ea causa, quae est senatui, quae est dis hominibusque gratissima, Cic.: ii, quorum est una causa, Cic.: non omnibus Sullae ...
inter (altindisch antar, innen, innerhalb, zwischen, ahd. ... ... , inter principia, anfangs, Cels. / a) Solözist. inter hominibus, Augustin. conf. 1, 18 extr. – b) seinem Kasus nachgesetzt, ...
culpa (altlat. colpa), ae, f., das ... ... belli esse, Liv. – excludere culpam, unmöglich machen, zB. eam dedisses hominibus rationem, quae vitia culpamque excluderet, Cic. – fateri culpam suam, Quint. ...
trādo (transdo), didī, ditum, ere, übergeben, I ... ... loquendi, Cic.: haec subtilius, Cic.: optimarum artium vias suis civibus, Cic.: virtutem hominibus instituendo et persuadendo, Cic.: multa de sideribus atque eorum motu, de mundi ...
timor , ōris, m. (timeo), die Furcht, Befürchtung ... ... se aliquando ad timorem, Cic.: dare alqm in timorem dolis atque mendaciis, Plaut.: hominibus perturbatis inanem religionem timoremque deicere, die bestürzten M. von ihrer abergläubischen Furcht ...
1. fallo , fefellī (falsum), ere (σφάλ ... ... animum tuum, Sen.: in rebus minimis socium fallere turpissimum est, Cic.: si in hominibus eligendis spes amicitiae nos fefellerit, Cic.: in quo cum opinio eum ...
iungo , iūnxī, iūnctum, ere (β jug, altind. ... ... im allg.: iunget vix tria verba, zusammenreimen = vorbringen, Mart.: cum hominibus nostris consuetudines, amicitias, res rationesque iungebat, Cic.: iuncta cum viribus ars, ...
careo , uī, itūrus, ēre (falisk. carefo »carebo«; ... ... Cic.: oratio, quae astu caret, Quint.: ripa caret ventis, Hor.: provincia malis hominibus caret, ist rein von Gesindel, ICt.: lege carens civitas, gesetzloser, ...
mīrus , a, um, wunderbar, erstaunlich, auffallend, seltsam, ... ... Brix Plaut. trin. 931), odisse, Ter.: m. m. di ludos faciunt hominibus, Plaut.: laudare, Liv.: ebenso mirum in modum, Caes. b. ...
migro , āvī, ātum, āre, (zu griech. ἀμείβω, ... ... mens officio migrat, weicht von der Pflicht ab, Plaut.: migrasset sane ex hominibus inertia, wäre gewichen, Val. Max.: amicitiae, cuius in locum migraverunt ...
1. nōtus , a, um, PAdi. (v. nosco), ... ... quae passeribus est nota omnibus, a nobis intellegi non potest? Cic.: tua nobilitas hominibus litteratis est notior, populo obscurior, Cic.: murus ab ingenio notior ille tuo, ...
audāx , ācis, Adi. m. Compar. u. Superl ... ... mit in u. Abl. Gerund., audax praecipue fuisse videtur in convocandis hominibus et armandis, Cic. Caecin. 2. – m. usque ad od ...
gigno , genuī, genitum, ere (geno, w. vgl.), ... ... perdundae pecuniae genitus, Sall. hist. fr. 3, 54 (65): vir demerendis hominibus genitus, Vell. 2, 102, 1. – m. in u. ...
rapāx , ācis (rapio), I) an sich reißend, -raffend ... ... Hor.: domina, Tibull. – b) von Tieren, lupus, Hor.: ungues hominibus lati, rapacibus (den Raubtieren) unci, Plin. – c) v. ...
1. ē-vīto , āvi, ātum, āre, etwas ... ... m. folg. Acc. u. Infin., si enim se deus videri ab hominibus evitabat, Arnob. 7, 45. p. 279, 25 R.
cōn-sto , stitī, stātūrus, āre, wörtl. beihinstehen = ... ... ex sententiis, Cic.: quattuor partibus constat argumentatio, Cic.: virtus, quae constat ex hominibus tuendis, Cic. – semper partus duplici de semine constat, Lucr. – quicquid ...
Buchempfehlung
1587 erscheint anonym im Verlag des Frankfurter Druckers Johann Spies die Geschichte von Johann Georg Faust, die die Hauptquelle der späteren Faustdichtung werden wird.
94 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro