utrōque , Adv. (v. uterque), nach beiden Seiten ... ... nach beiden od. auf beide Seiten, -Richtungen, utroque horum firmiores, qui in callibus versentur, Varro: utroque trahunt, Liv.: si (natura ...
nūditās , ātis, f. (nudus), I) = γυμνότης (Gloss.), ... ... virg. vel. 12: non texit patris nuditatem, Lact. 2, 13, 5: horum nuditatem velare vestitu, Auson. grat. act. XVII. 77. p. 29, ...
dūrēsco , dūruī, ere (durus, nach Prisc. 8, 30 v. dureo), hart werden, sich verhärten, ... ... müssen steif werden, Quint. – übtr., pueri durescunt (verknöchern) in Gracchorum lectione, Quint. 2, 5, 21.
prō-mitto , mīsī, missum, ere, vorwärts-, vor-, hervorgehen ... ... 4, 102 sq.: nihil tibi ego tum de meis opibus pollicebar, sed de horum erga me benevolentia promittebam, Cic.: ohne Acc. rei, neque enim mehercule ...
de-inceps , Adi. u. Adv. (dein u. ... ... 22, 7, 11, Weißenb. Liv. 21, 8, 5), intuemini horum deinc. annorum vel secundas res vel adversas, Liv.: postero ac deinc. aliquot ...
secundus , a, um (sequor), folgend, I) ... ... Nep.: nil generatur simile aut secundum, Hor.: tenere locum virtute secundum, Verg.: horum vel secundi vel etiam infra secundos, die in zweiter Reihe auf sie folgen ...
1. prīnceps , cipis (primus u. capio, s. ... ... ., euer Ahnherr, Cic.: pr. consilii, Cic.: pr. ad suscipiendam rationem horum studiorum, Cic. Arch. 1. – 2) der Gebieter, ...
dē-genero , āvi, ātum, āre (degener), I) v. ... ... nata, degeneras! Ov.: praecipua Marcomannorum gloria viresque; nec Naristi Quadive degenerant, Tac.: horum (Aristotelis et Theophrasti) posteri... ita degenerant, ut ipsi ex se nati videantur ...
dēbilito , āvī, ātum, āre (debilis), geschwächt-, gelähmt-, ... ... (oft verb. frangere et debilitare, frangere debilitareque, imminuere ac debilitare), horum ego cotidie consiliis occurro, audaciam debilito, sceleri resisto, Cic.: quorum ego ferrum ...
com-moneo , uī, itum, ēre, bei sich bedenken lassen ... ... , Quint. 1, 5, 7. – m. bl. Genet. rei, horum tamen utcumque commonet locus, Quint. 11, 2, 24. – m. ...
re-nūntio , āvī, ātum, āre, I) zurückberichten, - ... ... zu Gemüte führen, m. folg. Acc. u. Infin., nihil horum, quae facis, posse subduci, Sen. cons. ad Polyb. 6 ...
aspectus (adspectus), ūs, m. (aspicio), I) act., ... ... quid aliquo sensu perceptum sit, aspectu, auditu, tactu, odoratu, gustatu; nam quivis horum sensus potest conflare suspicionem, Cornif. rhet.: omnia quae sub aspectum cadunt, ...
percipio , cēpī, ceptum, ere (per u. capio), I ... ... , Cic.: pauca, Cic.: omnium civium nomina perceperat (wußte), Cic.: principum philosophorum ita percepta habuit praecepta, ut etc., hatte sich so zu eigen gemacht, ...
ex-supero (exupero), āvī, ātum, āre, I) intr.: ... ... exsuperant, Plin.: sol montem Idam exoriens exsuperat latitudine, Plin.: summam pecuniae nullius ne horum quidem magnificentiae operum fundamenta non exsuperaturam, die Kosten der Grundlegung eines jeden Prachtbaues ...
capillus , ī, m. (verwandt mit caput; eig. ... ... frangere, Sen. rhet.: quid capillum ingenti diligentiā comis? cum illum vel effuderis more Parthorum vel Germanorum vinxeris vel, ut Scythae solent, sparseris, in quolibet equo densior ...
officīna , ae, f. (= opificina, v. opifex), I ... ... Quelle, cuius domi (in dessen Hause) quaestuosissima est falsorum commentariorum et chirographorum officina, Cic.: falsi testes, falsa signa testimoniaque et indicia ex eadem officina ...
prōvīsio , ōnis, f. (provideo), I) das Vorhersehen ... ... Corp. inscr. Lat. 6, 1741. – b) gegen etw.: omnium horum vitiorum atque incommodorum una cautio est atque una provisio, ut ne etc., ...
incessus , ūs, m. (incedo), das Einhergehen, ... ... primo incessu solvit obsidium, Tac.: civitas Atheniensium turbido incessu exterrita, Tac.: incessu Parthorum sine acie pulsi Hiberi, Tac.: Plur., tres incessus (Marschlinien), ...
placitus , a, um, PAdi. (v. placeo), ... ... Grundsatz, Lehrsatz, placita Babyloniorum, Plin.: placita medicorum, Plin.: rhetorum aut philosophorum placita, Tac. dial.: placita maiorum, Tac.: philosophiae placita, Sen.: quae ...
cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... Pers., viri sapientes et bene naturā constituti, Cic. Sest. 137: quotus quisque philosophorum invenitur, qui sit ita moratus, ita animo ac vitā constitutus, ut ratio ...
Buchempfehlung
Simon lernt Lorchen kennen als er um ihre Freundin Christianchen wirbt, deren Mutter - eine heuchlerische Frömmlerin - sie zu einem weltfremden Einfaltspinsel erzogen hat. Simon schwankt zwischen den Freundinnen bis schließlich alles doch ganz anders kommt.
52 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro