cōnsecrātio , ōnis, f. (consecro), die Heiligmachung, ... ... wird, domus, aedium, Cic. de domo 106 u. 128: bonorum, ibid. 125: sollemnis familiae suae, Flor. 1, 17, 7: legis aut ...
interiectio , ōnis, f. (intericio), I) das Dazwischenwerfen ... ... var. 12, 18, 2: binûm medietatum, Chalcid. Tim. 40: media, ibid. 8 u. 9. – 2) übtr., als rhet. u. ...
... . sat. 1, 20, 1: caeli, ibid. 7, 14, 13: aquarum vasta pr., Cassiod. ... ... somn. Scip. 1, 3, 12: disciplinae, ibid. 1, 7, 3: ingenii proprii divina pr., ibid., 2, 2, 1: Platonici dogmatis, ibid. 2, 2, 21: Maronis, Macr. sat. 3, 9, ...
imitāmentum , ī, n. (imitor), die Nachahmung, ... ... Abbild, Olympiaci Iovis, Amm. 22, 13, 1: facis im. aereum, ibid. 17, 4, 15. – Plur., simulacra et imitamenta, Gell. ...
coniectātio , ōnis, f. (coniecto), a) die Vermutung ... ... . 2, 162: non difficilis c., Pacat. pan. 6, 1: certissima, ibid. 31, 4: obscura c., Plin. 10, 209: c. quaedam, ...
imāginārius , a, um (imago), I) zum Bilde gehörig, ... ... Edict. Diocl. 7, 9: plastes, Bildner von Tonformen zu Statuen, ibid. 7, 29. – subst., imāginārius, iī, m. = imaginifer ...
victōriōsus , a, um (victoria), siegreich, Cato b ... ... 25, 4, 14: proelium, Augustin. conf. 11, 23, 30: loquacitas, ibid. 4, 2, 2: Nicostrata id est victoriosa, Anecd. Helv. 221, ...
immoderātio , ōnis, f. (immoderatus), der Mangel an ... ... de Elia et ieiun. 12. § 44: pugnandi, Heges. 5, 7: libidinis, Augustin. de ord. 1. § 4: efferri immoderatione verborum, sich ...
cōnsociātio , ōnis, f. (consocio), die soziale ... ... Cic. de off. 1, 100: communis totius generis hominum conciliatio et consociatio, ibid. 1, 149: communitas consociatioque humana, ibid. 1, 157: c. gentis eius, Liv. 40, 5, 10. ...
dis-convenio , īre, schlecht übereinstimmen, schlecht passen, vitae ... ... 99: quidquid ex agro disconvenit, Gromat. vet. 9, 3: specie disconveniente, ibid. 47, 16 u. 20. – impers., eo disconvenit inter meque ...
īselasticus , a, um (εἰςελασ ... ... Einzug verherrlichende Wettkampf, Plin. ep. 10, 118 (119) in. Trai. ibid. 119 (120). Corp. inscr. Lat. 10, 515. – subst., ...
conglobātio , ōnis, f. (conglobo), I) das Zusammenballen ... ... ignium, Sen. nat. qu. 1, 15, 4: c. illa (nubium), ibid. 5, 12, 5: congregatio et c. minutissimarum guttarum, Augustin. gen. ...
cōnflātilis , e (conflo), aus Gußarbeit, aus Erz gegossen, ... ... Prud. perist. 10, 295: vitulus, Vulg. exod. 32, 4: di, ibid. 34, 17: statuae, Cassian. de inc. Chr. 2, 3. ...
īnstrūctūra , ae, f. (instruo), I) der Einbau ... ... die Einfriedigung, Gromat. vet. 347, 8: Plur., ibid. 255, 25 u. 349, 14. – II) die ...
in-convulsus , a, um (in u. convello), ... ... unaufgehoben, pensio vectigalium, Cod. Theod. 5, 13, 14: rescriptorum simplicitas, ibid. 12, 14, 1: si ea, quae paulo ante conclusa sunt, inconvulsa ...
īn-solūbilis , e, unlösbar, I) eig., ... ... Macr. somn. Scip. 1, 6. § 24: colligatio (bildl.), ibid. § 28. – II) übtr.: A) unlösbar = unbezahlbar, ...
trīstificus , a, um (tristis u. facio), I) ... ... de div. 1, 13: tyrannus, Prud. cath. 4, 76: lacus, ibid. 5, 93: vulnus, Anthol. Lat. 893, 73 R. – II ...
impudīcitia , ae, f. (impudicus), die Unzüchtigkeit, Unkeuschheit ... ... Unzucht, bes. = παιδεραστία, unkeusche Knabenliebe (Ggstz. libidines, unkeusche Frauenliebe), Plaut., Suet. u.a.: Plur. impudicitiae, ...
prōminentia , ae, f. (promineo), I) das Hervorragen ... ... oculorum, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 1, 3: praecordiorum, ibid. 3, 5, 50. – II) meton., der Vorsprung, ...
sub-obscūrus , a, um, etwas dunkel, a) ... ... der Farbe nach, cicatrix, Vulg. Levit. 13, 21: leprae species, ibid. 13, 29; albor, ibid. 13, 36. – b) übtr. = nicht recht verständlich, ingressio ...
Buchempfehlung
Der Schluß vom Allgemeinen auf das Besondere, vom Prinzipiellen zum Indiviudellen ist der Kern der naturphilosophischen Lehrschrift über die Grundlagen unserer Begrifflichkeit von Raum, Zeit, Bewegung und Ursache. »Nennen doch die Kinder zunächst alle Männer Vater und alle Frauen Mutter und lernen erst später zu unterscheiden.«
158 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro