1. attonitus (adtonitus), a, um, PAdi. (v. ... ... 172), betäubt, besinnungslos, a) körperlich: α) übh.: intremui post hoc fulmen attonitus, Petr.: attonitae aures, Curt.: attonitos subitus tremor occupat ...
... Cels.: genua timore intremuere, Ov.: illa (terra) intremuit, Ov.: intremiscunt terrae, Plin.: malus (Mastbaum) intremuit, Verg. – m. Acc., vor etw. erzittern, erbeben, qui intremuit regum eventus, Sil. 8, 60.