con-ticēsco ( con-ticīsco ), ticuī, ere (Inch. von ... ... conticuerunt, Plin. ep.: conticuit adulescens, Liv.: haec cum Crassus dixisset, parumper et ipse conticuit et ceteris silentium fuit, Cic.: cum obmutuisset senatus, iudicia (meton. ...
con-templor , ātus sum, ārī (con u. templum), ... ... , acerrime contemplemini, Cic.: ut omnia, quae cognitione digna sunt, summo otio secum ipse consideret et contempletur, Cic. – im Zshg. absol., (omnes artis ...
cōnsequēns , quentis, PAdi. (consequor), in richtiger Folge stehend, ... ... , Cic. de legg. 1, 15: u. quid consequentius, quam ut ipse sit caritas, qui etc., Augustin. de trin. 15, 19 extr. – ...
satis-facio , fēcī, factum, ere, Genüge tun, Genüge ... ... bezahlen, pecuniam, Cato: in pecunia, Cael. in Cic. ep.: ipse Fufiis satisfacit, Cic.: de visceribus suis, Cic.: pro alqa re, Plaut. ...
interficio , fēcī, fectum, ere (inter u. facio), 1 ... ... , 37, 6. Liv. 31, 18, 7 u.a. (gew. ipse se interficit, ipsi se interficiunt): se ipsum, Eccl.: Crassum suāpte interfectum manu ...
super-iacio , iēcī, iectum (iactum), ere, I) oben ... ... im Bilde, quotiens ex his, quae agis et scribis intellego, quam te ipse (nam turbam olim reliqueras) superieceris, über dich hinausschreitest, Sen. ep. ...
assiduitās (adsiduitās), ātis, f. (assiduus), I) die ... ... Ausdauer, et quo consilio profectus es, id assiduitate et virtute consequere, Cic.: ipse assiduitate, consilio, auctoritate, diligentiā perfecit, ut etc., Cic. – B) ...
inquīsītor , ōris, m. (inquiro), I) der Aufsucher ... ... Sen. nat. qu. 6, 13, 2: absol., Conon diligens et ipse inquisitor, Sen. nat. qu. 7, 3, 3. – B) ...
praecōnius , a, um, zum Präko gehörig usw., präkonisch ... ... die öffentliche Bekanntmachung, Veröffentlichung, Ausbreitung, praeconio edicere, Apul.: posthac quidquid scripsero, tibi praeconium deferam, Cic.: o meum miserum praeconium! Cic.: perago praeconia ...
aliēnigena , ae, m. (alienus u. geno = gigno), ... ... : vinum indigena). – subst., quid alienigenae de vobis loqui soleant, Cic.: ipse alienigena, Nep.: nos alienigenae et externi (Ggstz. illi eiusdem nationis), ...
prae-nūntio , āvī, ātum, āre, vorher verkündigen, vorher ... ... venturam,Ter.: im Passiv m. folg. Nom. u. Infin., venturus ipse praenuntiabatur, Augustin. serm. 210, 3. – praenūntiātō (Abl. abs.) ...
sollicitūdo , inis, f. (sollicitus), I) die physische ... ... Passenni Pauli valetudo, Plin. ep.: ex te duplex nos afficit sollicitudo, quod et ipse re publicā careas et illa te, Cic.: magnā sollicitudine afficior, Cic.: augere ...
exspectātio (expectātio), ōnis, f. (exspecto no. II), das ... ... exspectatione pendēre, Cic.: exspectatione torqueor, Cic.: exspectationem nobis non parvam attuleras, cum scripseras etc., Cic.: quae exspectatio destituta est, Liv.: magna etiam longaque exspectatio est ...
intrō-spicio , spēxī, spectum, ere (intro u. specio), ... ... tief prüfenden Blick werfen in od. auf usw., Cic.: introspice in mentem tuam ipse, sieh in dein eigenes Herz, Cic.: perspicite etiam atque etiam, penitus ...
inter-loquor , locūtus sum, loquī, dazwischenreden, I) ... ... machen, convenerat, ne interloquereris, Sen. de clem. 1, 9, 9: ipse raro et breviter interlocutus, Plin. ep. 7, 6, 6: eventurum, ...
latrunculus , ī, m. (Demin. v. latro), I) ... ... , 11. Plin. 8, 215: cum in quodam convivio ad latrunculos luderetur atque ipse decies imperator exisset, Vopisc. Procul. 13, 2. Vgl. Marquardt-Mau ...
honōrificus , a, um, Compar. honorificentior, Superl. honorificentissimus (honor ... ... 45, 44, 20. – m. in u. Akk., cum tu ipse mihi dixisti orationem meam non solum in te honorificam, sed etiam in tuos ...
circum-specto , āvī, ātum, āre (Frequ. v. circumspicio ... ... circumspectare atque agitare dux coepit, si quo modo posset vallum circumicere, Liv.: quānam ipse evaderet, circumspectabat, Liv. – II) v. tr.: A) auf ...
accommodātus , a, um, PAdj. m. Compar. u. ... ... ad suam rem accommodatum, Cic.: oratio perpetua ad persuadendum accommodata, Cic.: locus est ipse non tam ad inflammandos calamitosorum animos quam ad consolandos accommodatus, Cic. – ...
lacrimābilis (lacrumābilis), e (lacrimo), I) tränenwert, beweinenswert, ... ... felix bellis civilibus, externis lacrimabilis, Aur. Vict. epit. 42, 18: cum ipse sit lacrimabilis, Ambros. cant. cantic. 3. § 3. – neutr. ...
Buchempfehlung
Von einem Felsgipfel im Teutoburger Wald im Jahre 9 n.Chr. beobachten Barden die entscheidende Schlacht, in der Arminius der Cheruskerfürst das römische Heer vernichtet. Klopstock schrieb dieses - für ihn bezeichnende - vaterländische Weihespiel in den Jahren 1766 und 1767 in Kopenhagen, wo ihm der dänische König eine Pension gewährt hatte.
76 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Nach den erfolgreichen beiden ersten Bänden hat Michael Holzinger sieben weitere Meistererzählungen der Romantik zu einen dritten Band zusammengefasst.
456 Seiten, 16.80 Euro