in-ēvolūtus , a, um (in u. evolvo), unaufgerollt = ungeöffnet, liber, Mart. 11, 1, 4.
ir-resolūtus , a, um (in u. resolvo), unaufgelöst, vincula, Ov. ex Pont. 1, 2, 22. – u. unauflösbar, nexus, Boëth. de cons. 3. metr. 2, 4.
in-absolūtus , a, um (in u. absolvo), unvollendet, unvollständig, Apul. de dogm. Plat. 1, 5.
in-dissolūtus , a, um (in u. dissolvo), unaufgelöst, Cic. Tim. 40. Boëth. inst. mus. 1, 3. p. 189, 23 Fr.
in-convolūtus , a, um (in u. convolvo), unverhüllt, Amm. 29, 2, 21.
flōs , flōris, m. ( gotisch bloma, mhd. bluost ... ... Eccl., rosae, Hor.: flores rosarum, Lucr.: flos (kollektiv) sertus et solutus, Apul.: flores verni, Hor. u. Suet.: florum omnium varietas, ...
undo , āvī, ātum, āre (unda), I) intr. ... ... aequinoctialis sub ipsum lunae solisque coitum omnibus aliis maior undare, Sen.: flammis inter tabulata volutus ad caelum undabat vortex, Verg.: cruor undans, Verg.: undans per domos sanguis ...
vultus (voltus), ūs, m., der Gesichtsausdruck, ... ... Plin. ep.: maestus, Verg.: tristis, Plin.: hilaris atque laetus, Cic.: solutus et hilariculus, Sen.: decolor, Sen.: gaudia prodens, Hor.: adductus, finster ...
solūtē , Adv. (solutus), I) ungebunden, bildl.: a) ungehindert, frei, nach Belieben, moveri, Cic.: lascivire, Tac.: sol. et sauviter dicere, ungezwungen, Cic. – b) ohne Schwierigkeit, leicht, Cic.: solutius promptiusque ...
per-luo , luī, lūtum, ere, abspülen, abbaden, benetzen ... ... , Colum.: manus undā, Ov.: os vino perlutum, ausgespült, Colum.: sudore perlutus, benetzt, Apul. – Passiv perlui medial, sich abspülen ...
pluvia , ae, f. (pluvius), der Regen, ingens, Verg.: levis, Colum.: pluviae tenues, Verg.: pluviā imbri lutus erat multus, Cl. Quadr. fr.: nihil sensere obstrepente pluviā, Liv.: pluvia ...
... cohaeret, intima absoluta a gutture, Plin.: absolutus (lapis) segmenti modo, Plin. – II) übtr., losmachen ... ... Genet., Abl. u.m. de u. Abl., bis Catilina absolutus, Cic.: servus omnibus sententiis (einstimmig) absolvitur, Cic.: eādem formulā ...
... – b) refl. u. medial: draco revolvens sese, Cic.: revolutus equo, herabgefallen, Verg.: ter revoluta toro est, fiel, sank ... ... übh. auf od. in etw. (Schlechteres) geraten, kommen, revolutus ad dispensationem inopiae, sich genötigt sehend zur usw., ...
il-lōtus (illautus, illūtus), a, um (in u. lotus od. lautus v ... ... nicht unanständiges, Capit. Macr. 11, 3. – γ) Form illūtus: vinacei illuti, Cato r. r. 147: toralia illuta, Hor. sat ...
pollūtē , Adv. (pollutus), unrein, davon Kompar. pollutius, Paulin. Nolan. carm. 26, 177.
ēvolūtē , Adv. (evolutus v. evolvo), deutlich, Boëth. in Cic. top. 1. p. 291, 3 Orelli.
solūtim , Adv. (solutus), ungebunden, ohne Zwang, leicht, Tert. de pall. 5.
absolūtē , Adv. m. Compar. (Plin. ep. 4, 27, 2) u. Superl. (Cornif. rhet. 2, 28) (absolutus), I) in sich abgeschlossen, vollständig, vollkommen, Cic. u. ...
perfectē , Adv. (perfectus), vollkommen, vollständig, völlig, perf. eruditus, Cic.: perf. absolutus, Cic. u. Apul.: nihil ab eo nisi perf. fit, Cic.: perf. mustum deferbuit, Colum.: sed de hoc tum ego perfectius, cum vos ...
resolūtē , Adv. (resolutus), ausgelassen, resolutius decachinnari, Tert. ad nat. 1, 19.
Buchempfehlung
Der junge Wiener Maler Albrecht schreibt im Sommer 1834 neunzehn Briefe an seinen Freund Titus, die er mit den Namen von Feldblumen überschreibt und darin überschwänglich von seiner Liebe zu Angela schwärmt. Bis er diese in den Armen eines anderen findet.
90 Seiten, 5.80 Euro