mānsuēs , is u. ētis (manus u. suesco), ... ... . 154 (a), 16 (vgl. Paul. ex Fest. 152, 9): mitis et mansues, Gell. 5, 14, 21: Akk. Sing. mansuem, ...
ammītes , u. - tis , s. hammītis.
... grausam, unbarmherzig, schonungslos (Ggstz. mitis, clemens, lenis, misericors), I) v. leb. Wesen, deren ... ... (Ggstz. clementia), Catull.: truces atque crudeles mores (Ggstz. mores mitissimi, des Jagdhundes), Col. – crudelior ipso sit mihi mens pelago, ...
austērus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... 965;στηρός), herb, streng (Ggstz. mitis), I) eig.: a) herb, hart dem Geschmacke nach ...
placidus , a, um (placeo), sanft, ruhig, still, ... ... .: animus, Sen.: mores (equi) ex placido concitati (Ggstz. ex concitato mitissimi), Colum.: oratio, Cic.: pl. ac lenis senectus, Cic.: mors, ...
dī-stinguo , stīnxī, stīnctum, ere (vgl. στίζω), ... ... , trennen, abteilen, A) eig.: 1) im allg.: vites semitis decumanisque, Col.: onus inclusum (die Erde) eodem numero, Ov.: alternos ...
im-murmuro , (āvī), ātum, āre (in u. ... ... auster, Verg.: immurmurat agmen (sc. mihi), Ov.: quae tigris non filiis suis mitis immurmurat, Augustin. de civ. dei 19, 12, 2. p. 374, ...
mītificus , a, um (mitis u. facio), sanft, gelinde, vapores, Prud. ham. 963. – übtr., mens, Sil. 12, 474.
castīgātio , ōnis, f. (castigo), I) die Zurechtweisung ... ... . Tat, c. verborum, Liv.: c. fustium, c. flagellorum, ICt.: mitis (Ggstz. severa ultio), Vell.: verborum castigatione uti, Sen.: afficere alqm ...
Astramītae , ārum, m. (Ἀστραμιται), Völkerschaft im östl. »glücklichen Arabien«, j ... ... Plin. 12, 52. – Dav. Astramīticus , a, um, astramitisch, murra, Plin. 12, 69.
flexuōsitās , ātis, f. (flexuosus), die Krümmung, limitis, Gromat. vet. 342, 9.
im-plācābilis , e (in u. placabilis), unversöhnlich, ... ... (Ggstz. exorabilis), v. Pers., absol., Liv. u.a.: immitis et impl. animus, Liv.: impl. in alqm, Cic. u. ...
... ebenso equo desiliam, caput adaperiam, semitā cedam, Sen.: omnibus viis semitisque essedarios ex silvis emittebat, Caes.: petra undique abscisa et abrupta semitā perangustā ... ... Plaut.: s. vitae, Hor. – / Falsche Form semitibus für semitis, Corp. inscr. Lat. 3, 5524.
... D) Bethlemīticus u. Bethleemīticus , a, um, bethlemitisch, Bethlem. rura, Hier. ep. 108, 33: Bethleem. cisterna, Cassian. inst. 8, 7. – E) Bethlemītis , e, bethlemitisch, Bethlemiti antro, Hier. ep. 108, 33 ...
... heftig (Ggstz. remissus, lenis, mitis), animus c. (Ggstz. remissus a.), Quint.: pater c. ... ... flebiles), Quint.: mores (equi), qui sunt ex placido concitati et ex concitato mitissimi, Col.: concitatissima est in mortem rabies, si etc., Sen. rhet. ...
2. ācer , cris, cre (verwandt mit aceo, acies, ... ... , leidenschaftlich, streng, wild, grimmig (Ggstz. modestus, quietus, lenis, mitis, mollis), qui cum ita vehemens acerque venisset, ut etc.; ita eum placidum ...
diēs , ēi, c. (doch bei Cic. als fem. ... ... proicere, Stat. – c) die Witterung des Tages, dies mitis, tranquillus, Plin. – d) die Tagereise, dierum plus ...
dōno , āvī, ātum, āre (donum), I) (alci alqd) ... ... .: praedam militibus, Caes.: alci totam horam, Mart.: Ggstz. regna donatis, adimitis, Liv.: poet., praedam flammis, Sil. 2, 608. – absol ...
coquo , coxī, coctum, ere (aus *quequo, altind. ... ... maturitas coxit, Sen.: fructus (fici) solibus coctus, Plin.: et alte mitis in apricis coquitur vindemia saxis, Verg.: poma matura et cocta, Cic. – ...
... ungestüm, spröde, abhold (Ggstz. mitis, lenis, placidus et quietus), amica, aspera atque praecox, Lucil. fr ... ... , duriores et oratione et moribus, Cic.: accessit istuc doctrina non moderata nec mitis, sed, ut mihi videtur, paulo asperior et durior, quam aut veritas ...
Buchempfehlung
»Was soll ich von deinen augen/ und den weissen brüsten sagen?/ Jene sind der Venus führer/ diese sind ihr sieges-wagen.«
224 Seiten, 11.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro